Ένας λόγος παραπάνω για να είσαι ευτυχισμένος.

Για να ταυτιστείς απόλυτα με το post, μην ξεχνάς το play!

                                        

Χριστούγεννα. Ένας λόγος παραπάνω για να αισθάνεσαι και να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Η εποχή που αφήνεις στην άκρη λύπες κι εγωϊσμούς κι αρπάζεις με το ζόρι χαρές και θετικές σκέψεις. Μα πως μπορείς πια να μην είσαι ευτυχισμένος με τόσα φώτα που σε περιβάλλουν; Πως μπορείς να νιώθεις μόνος με τόσα στολίδια να σε συντροφεύουν; Πως μπορείς να αισθάνεσαι κενός με τόσα δώρα και αγαπημένους ανθρώπους να σε περιβάλλουν; Πως είναι δυνατόν να είσαι μόνος τις ομορφότερες μέρες του χρόνου;

Μια βόλτα στο κέντρο της πόλης σου ίσως σε πείσει. Φώτα, μουσικές, στολισμοί και διάχυτοι Άγιοι Βασίληδες μετατρέπουν το μουντό και ασφυκτικό κλίμα της τσιμεντούπολης σε χαρωπό και γιορτινό. Τα παιδιά τρέχουν, φωνάζουν, παίζουν και τραγουδούν. Οι μεγάλοι ξεχνούν κάθε έγνοια και μονιάζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι γέροι ευτυχούν και μόνο στην ιδέα πως οι οικογένειες τους είναι ενωμένες καθώς κουβαλούν άλλον έναν όμορφο χρόνο στις πλάτες τους. Πως μπορείς εσύ λοιπόν να μην μοιράζεσαι αυτήν την ευτυχία; Πως μπορείς να μην ξεκλέβεις ούτε λίγη από την χαρά που ξεχύνεται στην ατμόσφαιρα που κινείσαι; 

Μια όμορφη νύχτα από όλες τις εξίσου όμορφες νύχτες που μοιράζεται η ζωή μαζί μας. Το αγαπημένο σου ποτό ή ρόφημα, μια γαλήνια και εποχιακή μουσική στο background στην αγαπημένη σου γωνιά του σπιτιού σου. Με θέα το λίγο χιόνι που προφταίνεις να δεις στο μπαλκόνι σου. Νιώθεις την μαγεία των Χριστουγέννων; Νιώθεις την ευκολία που σου προσφέρεται απλόχερα να είσαι ευτυχισμένος; Το νιώθεις κι ας μην θέλεις να το παραδεχτείς.

Σκέψου το χιόνι που ξεπέφτει σιγά σιγά στο έδαφος. Γνωρίζει πως θα λιώσει, πως θα καταστραφεί, πως θα εξαφανιστεί. Στέκεται όμως εκεί και διατηρείται όσο εκείνο μπορεί μόνο και μόνο για να δει 2-3 χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων. Σκέψου τα λαμπάκια που στολίζουν κάθε σπίτι της γειτονιάς σου. Γνωρίζουν πως δεν θα κρατήσουν για πολύ. Σε λίγες μέρες άλλοι θα τα βγάλουν και θα τα καταχωνιάσουν πάλι σε καμιά γωνία της αποθήκης τους, άλλοι θα τα πετάξουν γιατί πάλιωσαν κοκ. Είναι εκεί όμως για εκείνους και φωτίζουν με όλη την δύναμή τους μόνο και μόνο για να ομορφύνουν την γειτονιά που τα φιλοξενεί. Όλα και όλοι γνωρίζουν το τέλος ή την συνέχεια της ευτυχίας που προσδίδουν τα Χριστούγεννα. Εκμεταλλεύσου κι αξιοποίησε το τώρα σαν να μην υπάρχει αύριο. Σαν να 'ταν πάντοτε Χριστούγεννα...

Καλή κι ευτυχισμένη χρονιά!

 Κάθε Παρασκευή εδώ για περισσότερα posts! Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr

Σαν σήμερα «γεννήθηκε» ο κινηματογράφος

Σαν σήμερα το 1895, οι αδελφοί Λουμιέρ ανοίγουν τον πρώτο κινηματογράφο στο Παρίσι και προβάλουν την πρώτη κινηματογραφική τους ταινία, η οποία διαρκεί ένα λεπτό.

Οι αδελφοί Λουμιέρ, ο Λουί (5 Οκτωβρίου 1864 – 6 Ιουνίου 1948) και ο Ογκίστ (19 Οκτωβρίου 1862 – 10 Απριλίου 1954), γεννήθηκαν στην πόλη Μπεζανσόν της Γαλλίας, αλλά και οι δύο μεγάλωσαν στη Λιόν, όπου ο πατέρας τους διατηρούσε κατάστημα φωτογραφικών ειδών.

Από τα νεανικά τους χρόνια εργάστηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση και από το 1892 ασχολήθηκαν με τη δημιουργία κινούμενης εικόνας.

Κατασκεύασαν μία μηχανή λήψης και προβολής, για την οποία έλαβαν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 13 Φεβρουαρίου του 1894.

Στις 22 Μαρτίου του 1895 προχώρησαν στην πρώτη ιδιωτική προβολή μιας δικής τους μικρού μήκους ταινίας και στις 28 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου έκαναν την πρώτη δημόσια προβολή, με εισιτήριο, στο Grand Café του Παρισιού.

Το 1896 οι αδελφοί Λουμιέρ ξεκίνησαν περιοδεία στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής.

Ωστόσο, οι ίδιοι έκριναν ότι ο κινηματογράφος δεν έχει μέλλον κι έτσι πούλησαν την εφεύρεσή τους στον Ζορζ Μελιέ, κρατώντας για τον εαυτό τους μόνο ένα μικρό κομμάτι στην ιστορία της μεγάλης οθόνης.

Το 1903 πατένταραν την έγχρωμη φωτογραφία, η οποία λανσαρίστηκε το 1907. Για αρκετά χρόνια, η εταιρία «Λουμιέρ» κυριαρχούσε στην ευρωπαϊκή αγορά φωτογραφικών ειδών, μέχρι που συγχωνεύτηκε με την Ilford και ως φίρμα εξαφανίστηκε.

Πηγή: sansimera.gr

Το σόου των Χριστουγέννων!

Υποκριτές...αυτό είμαστε.

Όταν σε πνίγει ο πόνος, δυναμώνεις δεν αποδυναμώνεσαι.

Για να ταυτιστείς απόλυτα με το post, πάτα play!

Όταν πονάς πολύ, όταν ο πόνος μοιάζει πια αβάστακτος, αδίστακτος κι ατέλειωτος, εσύ δυναμώνεις, δεν αποδυναμώνεσαι. Όταν σπαράζεις στα δάκρυα κάθε φορά που επαναφέρεις τη θύμηση των πληγών που χάραξαν το σώμα σου, γίνεσαι όλο και πιο δυνατή. Όταν νιώθεις την ψυχή και την καρδιά σου έτοιμες να σπάσουν, όταν νιώθεις πως μόνο μαυρίλα μπορείς να βγάλεις από εκεί μέσα, τότε είναι που είσαι πιο έτοιμη για έναν νέο και μεγαλύτερο πόνο.

Εσύ νιώθεις πως όλα τελείωσαν εδώ, μα μόλις άρχισαν. Νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο πόνο, πως απλά δεν μπορείς να το διαχειριστείς. Νιώθεις πως η ζωή σου μοιάζει με κακόγουστο βιβλίο που επαναφέρει ξανά και ξανά την ίδια ιστορία στο κεφάλι σου. Χαρούμενη αρχή και άσχημο τέλος. Ξανά και ξανά. Θύτης και θύμα εσύ που βάζεις και ξανά βάζεις τον εαυτό σου στο ίδιο story. Αδίστακτη μοιάζεις, αφού δεν νοιάζεσαι για το πόσο θα πονέσεις πάλι. Δεν σου περνά καν απ'το μυαλό. Βλέπεις όταν ελπίζουμε, παράλληλα κι ασυνείδητα εθελοτυφλούμε στην ίδια την κατάσταση που εμείς δημιουργήσαμε. Η ελπίδα φανερώνει τα θετικά και αποκρύπτει τα αρνητικά. Έτσι είναι.

Εκεί ακριβώς λοιπόν που δεν μπορείς να ανεχθείς άλλο πόνο, που είσαι πρόθυμη να βάλεις τέλος σε ό,τι σε φθείρει, μοιάζεις σαν μην νιώθεις πια. Κανένα δάκρυ δεν τρέχει πια στα μάγουλα σου. Κανένας δειλός και κρυφός λιγμός δεν ξεχυλίζει πια από το μέσα σου. Κανένας κόμπος στο στομάχι. Κανένα αδιέξοδο στο νου. Έχεις πάψει να πονάς. Έχεις πάψει να θρηνείς το τέλος σου. Το τέλος που εσύ η ίδια θέτεις στη ζωή σου όσο συνεχίζεις να θρηνείς. Έχεις γίνει πια δυνατή.

Κι όταν πια αντικρίζεις στα μάτια τον θύτη της ιστορίας σου, όταν ακούς εκείνα τα κομμάτια που σε λύγιζαν, όταν επαναφέρεις στη μνήμη σου στιγμές πόνου και θλίψης κι απλά κοιτάζεις βαθιά τον εαυτό σου στον καθρέφτη και λες και ξανά λες πως όλα είναι καλά, τότε ναι είσαι δυνατή. Κοιτώντας κατάματα τον φόβο μας παύουμε να φοβόμαστε, πιέζοντας την πληγή ξανά και ξανά παύουμε να πονάμε. Διαγράφοντας αλύπητα ανθρώπους από τη ζωή μας, μαθαίνουμε τι εστί εξέλιξη.

Κάθε Παρασκευή εδώ για περισσότερα posts! Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr

ΤΙΣΙΣ - ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Η "ΤΙΣΙΣ" είναι μεγάλου μήκους ταινία που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα με πρωτότυπο σενάριο και ανήκει στην κατηγορία του φανταστικού κινηματογράφου. Είναι το πρώτο Ελληνικής παραγωγής σκοτεινό παραμύθι φαντασίας με νεράιδες, θνητούς και Αθανάτους. Μία ανεξάρτητη παραγωγή των R3C STUDIOS σε συνεργασία με το Aspect Sound και την εταιρεία 4oclock.

Μέρος των γυρισμάτων έγινε στο Φαράγγι της Κρύας όπου βρίσκεται το τρίχινο γεφύρι της Λιβαδειάς

Εγώ με έφτιαξα, σε εμένα ανήκω.

               Για να ταυτιστείς απόλυτα, πάτα το play!

Εγώ με έφτιαξα και σε εμένα ανήκω. Γεννήθηκα χάρη σε άλλους ανθρώπους, μεγάλωσα με τη βοήθεια τους μα ό,τι είμαι αυτά τα λίγα λεπτά που διαβάζεις τα λόγια μου στηρίζεται κατά βάση σε εμένα. Είμαι αυτό που είμαι χάρη σε εμένα. Δεν νιώθω λοιπόν πως ανήκω σε κάποιον. Ούτε έχω κι ανάγκη να το κάνω. Είμαι αυτόνομη απ'τη κούνια μόλις, όταν ζητούσα να παίρνω εγώ τη φόρα που γουστάρω και να ωθώ το σώμα μου όλο και πιο ψηλά. Είμαι ανεξάρτητη γιατί το επέλεξα εγώ. Και πιο δική μου δε θα μπορούσα να είμαι.

Τα λόγια μου πληγώνουν ή απογοητεύουν αρκετά από τα άτομα που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μου. "Που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μου." Είτε το επέλεξαν εκείνοι είτε η ίδια η μοίρα ήρθαν με σκοπό να φύγουν από τη ζωή μου. Γρήγορα και μη, θα φύγουν. Κι αυτό αναμφίβολα δεν τους δίνει το δικαίωμα να με θεωρούν δική τους. Κτήμα τους. Απόκτημα τους. Εφόσον θα πάψω να τους ανήκω αργά ή γρήγορα, δεν αξίζω ούτε για ένα δευτερόλεπτο να θεωρήσω και να θεωρηθώ απόκτημα κανενός.

Έτσι γεννήθηκα κι έτσι θα συνεχίζω να πορεύομαι στη ζωή μου. Δεν εμπνέομαι ούτε και γοητεύομαι από τα άτομα που πασχίζουν να με διεκδικήσουν με σκοπό να με κερδίσουν. Γιατί πολύ απλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Παλεύουν για κάτι που είναι αυτονόητο και προφανές πως δε θα συμβεί. Παλεύουν σε μια μάχη που δεν θα νικήσουν ποτέ. Μάχονται για μια Γη που δεν πρόκειται να καταλάβουν. Για ένα σώμα που θα αγγίξουν σωματικά μα όχι ψυχικά. Για ένα μυαλό που θα αποπλανήσουν για λίγο διάστημα μα όχι για πάντα.

Δε μπορείς να απαιτείς να σου ανήκει κάτι που έχεις σκοπό να αφήσεις όποτε σου κάνει γούστο. Δεν έχεις το δικαίωμα στο κάτω-κάτω. Αξίζει να έχεις μοναδικό σου απόκτημα κάτι που επιθυμείς αν όχι για πάντα - τα δεδομένα της παρούσας ερωτικής κοινωνίας απαγορεύουν τη συγκεκριμένη λέξη- έστω για όσο καιρό κρατήσει. Ανήκω αποκλειστικά στον εαυτό μου γιατί τον αγαπώ, τον σέβομαι και τον εκτιμώ. Κι έχω σκοπό να τον κρατήσω και να τον εξελίσσω για πάντα. Τίποτε δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο. Δεν ανήκω στον εαυτό μου επειδή απλά αποτελείται από εμένα. Ανήκω σε εμένα, γιατί εγώ με έφτιαξα.

Κάθε Παρασκευή εδώ για περισσότερα posts! Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr

"Αν γυρνούσε πίσω ο χρόνος τι θα άλλαζες;" Τίποτα.

     Αν θες να ταυτιστείς απόλυτα, μην ξεχάσεις το play!

Όλοι με ρωτούν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ξαφνικά γυρνούσε ο χρόνος πίσω. Αν θα μπορούσα να άλλαζα κάποια πράγματα. Πόσο βολικό και ευτυχές θα ήταν να έπαιρνα μια τεράστια γόμα και να έσβηνα κάθε στραβή, μαύρη γραμμή μου απ'τον πίνακα της ζωής. Πόσο εύκολο θα ήταν να μην έχω τίποτε άσχημο για να θυμάμαι. Πόσους φίλες και φίλους θα διέγραφα. Πόσους όχι και τόσο φίλους θα εξαφάνιζα. Πόσα άτομα που υπόσχονταν το "για πάντα" θα έσβηνα σε λίγα μόλις λεπτά. Να μην έχω ούτε να λόγο να θλίβομαι τις νύχτες. Να μην κυλούσαν πια δάκρυα στα μάγουλά μου. Μα παράλληλα, πόσο ανώριμη θα ήμουν χωρίς όλα αυτά; Πόσο ανέτοιμη για κάθε νέα δυσκολία της ζωής; Πόσο εύκολη θα ήμουν στο να πέσω ξανά και ξανά στις ίδιες παγίδες; Πόσο σκληρή δεν θα ήμουν χωρίς όλα αυτά...

Αν με ρωτάς, αν θέλω να διαγράψω πρόσωπα απ'τη ζωή μου, θα σου πω ναι. Αν πάλι ρωτάς αν δε θέλω να θυμάμαι ή αν δε θέλω να ανακαλώ στη μνήμη μου στιγμές που με πίκραναν, θα σου απαντήσω πάλι ναι. Μα όχι να μην συνέβαιναν ποτέ. Τόση δειλία, ψευτιά και εγωισμό θα ήταν άδικο να μην είχα γνωρίσει στη ζωή μου. Ορισμένες φορές είναι αναγκαίο να γνωρίζεις τέτοιου είδους άτομα, να βιώνεις τέτοιες στιγμές, να αισθάνεσαι τέτοια συναισθήματα. Όσο αδύναμη φαίνεσαι εκείνη τη στιγμή που τα βιώνεις, τόσο δυνατή σε κάνουν με το πέρας του καιρού.

Τα πολλά σκουπίδια στη ζωή σου που έρχονται και ξανά έρχονται συνέχεια στη ζωή σου με το έτσι θέλω, σε βοηθούν να αντιμετωπίσεις τα μετέπειτα σκουπίδια που θα βρεθούν στο δρόμο σου. Σε βοηθούν να αντιληφθείς πως το περιτύλιγμα μπορεί να είναι εκθαμβωτικό μα το εσωτερικό να είναι σάπιο. Σε κάνουν να καταλάβεις και να αποδεχθείς την διαφορά ανάμεσα στο αληθινό και το ψεύτικο. Σε κάνουν την επόμενη φορά που θα συναντήσεις παρόμοιο σκουπίδι στο δρόμο σου, να το κάνεις στην άκρη κι όχι να το περιμαζέψεις.

Κάθε Παρασκευή εδώ για περισσότερα posts! Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ;

Με 600.000 φυτά θα ενδύσει η εταιρεία Ginger τα 324 μέτρα μέταλλο του γαλλικού μνημείου, ώστε να δώσει μία πιο.... οικολογική εικόνα.

Πως να φτιάξετε τη δική σας ενυδατική-συσφικτική μάσκα προσώπου

Μία μάσκα με απλά υλικά που έχει τέλεια αποτελέσματα. Καιρός να αρχίσετε να φτιάχνετε τις δικές σας κρέμες χωρίς να χρειάζεται να πληρώνετε μία περιουσία...

Η μαγεία της μοναξιάς.

Πόση μαγεία μπορεί να βρίσκεται άραγε στην λέξη μοναξιά; Πόση ουσία και πόσο βάθος; Η λέξη αυτούσια εκπέμπει χιλιάδες συναισθήματα στο άκουσμά της. Άλλοτε χαράς κι άλλοτε λύπης. Χαράς γιατί ποτέ δεν έβρισκες την ψυχική ηρεμία που αποζητούσε ο οργανισμός σου για να χαλαρώσει. Λύπης γιατί ποτέ δεν ένιωθες πιο μόνος. Πιο έρημος. Δεν γνωρίζεις αν επιθυμείς ή όχι να κατονομάζεις τον εαυτό σου μόνο. Το μόνο σίγουρο είναι πως κι εσύ όπως και όλοι μας χάνονται στη μαγεία της μοναξιάς...

"Είμαι μόνος" , ξεφωνίζεις δειλά δειλά τις κρύες νύχτες του χειμώνα σου. Δειλά-δειλά σίγουρα γιατί ούτε εσύ ο ίδιος δεν έχεις συμβιβαστεί με την ιδέα. Ύστερα από μια μέρα γεμάτη φίλους , φωνές , χαμόγελα, ανέκδοτα και βόλτες γυρίζεις σπίτι σου και συνειδητοποιείς πως είσαι πιο μόνος από ποτέ. Ύστερα από ένα αξέχαστο βράδυ, ένα ατέλειωτο party, μια πολύ όμορφη παρέα και πολύ αλκοόλ που σε βοηθά να ξεχαστείς , επιστρέφεις στην βάση σου πιο μόνος από ποτέ. Νηφάλιος και μη αντιλαμβάνεσαι βασανιστικά πολύ πόσο μόνος νιώθεις και πόσο είσαι πραγματικά.

Πνιγμένος στη μοναξιά σου ακούς για ώρες στα αυτιά σου εκείνες τις φωνές όλο σιγουριά και ειλικρίνεια να σου φωνάζουν "Δεν θα σε αφήσω ποτέ." ή "Θα είμαι πάντοτε εδώ για εσένα.". Κάποιοι έμειναν μα κάποιοι έφυγαν. Ντάξει , δεν λέω κάποιοι έμειναν. Μα η πλειοψηφία αυτών που έφυγαν τους νικά. Ανοίγει ένα τεράστιο κενό μες την καρδιά μου που είναι αδύνατον να κλείσει όση αγάπη κι αν του προσφέρουν. Δεν παύω ποτέ να τους ευχαριστώ και να τους αγαπώ για όσα κάνουν για εμένα. Μα δεν παύω εξίσου ποτέ να πονώ και να θρηνώ εις μνήμην εκείνων που έκλεισαν τη πόρτα πίσω τους τόσο δυνατά που ακόμη τρίζει.

Είναι αυτό το συναίσθημα του ανικανοποίητου που όσο κι αν παλεύεις να το εξολοθρεύσεις τόσο εκείνο πολλαπλασιάζει την ισχύ του. Λαμβάνεις άπλετη ευτυχία, από μηνύματα, χαμόγελα, πρόσωπα, αγκαλιές και φιλιά. Κι όμως αυτή η μικρή τρυπούλα στην δική σου ευτυχία μπάζει όσο και να μην το θέλεις. Άλλωστε, πως γίνεται να ξανά φουσκώσεις ένα μπαλόνι που έχει ήδη τρυπηθεί; Ενώ γενναίο και με αυτοπεποίθηση πετούσε στον αέρα, κάποιος, κάτι, κάποτε του άνοιξε μια πολύ μικρή τρυπούλα και το εξόντωσε. Έτσι, αδύναμο και μόνο πια άρχισε να πέφτει ώσπου να καταλήξει πάλι στο έδαφος. Πολλές φορές ο ίδιος ο αέρας ήταν αυτός που το έσκαγε. Δεν άντεχε την τόση ελευθερία του και κατέρρεε μέρα με τη μέρα.

Έτσι κι εγώ. Δεν την μπορώ την πολλή ευτυχία. Είναι επικίνδυνη, μυστήρια, επίφοβη. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου ολοκληρωτικά ευτυχισμένη δίχως να συμβεί κάτι άσχημο και πάλι. Γι' αυτό σου λέω. Αφέσου στην μαγεία της μοναξιάς και μην σκέφτεσαι το ποιος και το γιατί σε οδήγησε εκεί. Έχεις παρέα σου τον εαυτό σου, τα συναισθήματα σου, τις σκέψεις και τις αναμνήσεις σου. Συζήτησε μαζί τους και τότε σίγουρα θα οδηγηθείς στην απόλυτη ευτυχία...

Κάθε Παρασκευή εδώ για περισσότερα posts! Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr