Γελοίος τις στιγμές που ήξερα περισσότερα και εσύ κρυβόσουν πίσω από το δάχτυλό σου και ρωτούσες αν φαίνεσαι.
Ναι....φαινόσουν....και πολύ μάλιστα. Καταλαβαίνεις τώρα έστω κ αργά πόση γελοιότητα έβλεπα; Ξεφτίλα ίσως;
Μάθε πως σημαντικό δε σε κάνουν οι καινούργιες σου παρέες που σε σέρνουν από τη μύτη για να μην πω από που σε έχουν αρπάξει (και στα έχουν αρπάξει καλά). Και εσύ απλά ακολουθείς.
Αν νομίζεις πως εσύ τους κουμαντάρεις άστο έχεις χάσει το παιχνίδι. Δεν ξέρω με τι σου γεμίζουν το μυαλό αλλά σίγουρα το υλικό που σου περνάνε μπάζει. Είμαι σίγουρη πως είναι και αρκετά εύφλεκτο.
Ωραίο το καινούργιο σου καλάμι επί της ευκαιρίας. Ομολογώ εντυπωσιασμένη. Είναι μακράν καλύτερο και από αυτό που κουβαλούσες 3-4 χρόνια πριν.
Άρχισες να φαίνεσαι και έγινες ο παλιός καλός ψεύτικος άνθρωπος που ήσουν.
Μάθε επίσης πως εγώ δεν γεμίζω τα κενά μου με κρεβάτια. Σε αντίθεση με σένα.
Εγώ δεν έψαχνα ούτε κάτι επίκαιρο ούτε κάποιον να μου πηδ@ει σώμα και ψυχή για να κάνει το γούστο του.
Και αν πιστεύεις ότι μου άφησες κάτι καλό μέσα μου για σένα μάθε πως δεν έμεινε τίποτα.
Έμεινε μόνο θυμός. Και μη με ρωτάς γιατί δε σου απαντώ όταν μου στέλνεις.
Ώρες ώρες δεν μπορώ καν να προσποιηθώ ότι με διασκεδάζει το στυλάκι σου. Γιατί δε με διασκεδάζει πια.
Επιζητάς το θαυμασμό σαν κομπλεξικό 20χρόνο. Θες να φαίνεσαι. Να νιώθεις ότι σε εκτιμούν. Ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω σου. Και αλήθεια δεν ξέρω ποιον να πρωτολυπηθώ. Εμένα που σε έβαλα στη ζωή μου; Εσένα που δεν ξέρεις να εκτιμάς; τους άλλους που σε λατρεύουν σα θεό;
Μπορεί και όλους.
Μα ξέρεις τι είναι ακόμα πιο γελοίο; ότι ενώ εσύ αποφάσισες να με αφήσεις στην απ' έξω πίστεψες πως όταν μου κάνεις ψιτ θα τρέξω. Μα μη γελιέσαι. Υπάρχουν άνθρωποι με αξίες που ξέρουν την έννοια της αξιοπρέπειας. Ανάμεσα σ' αυτούς συγκαταλέγομαι και εγώ.
Κρίμα που πίστεψα σε έναν άνθρωπο που δεν είχε τίποτα να δώσει.
Κρίμα γιατί τελικά είσαι σαν μερικά νομίσματα. Δύο όψεις και χωρίς αξία! Ούτε για τσίχλα!
Και αν αναρωτιέσαι τι ήσουν για μένα κάποτε θα λεγα τα πάντα....τώρα λέω χαμένος χρόνος!
