Η πιο πλούσια, η πιο ποιητική και συνάμα η πιο γνωστή στον κόσμο φαίνεται να είναι η ελληνική μυθολογία, με το μεγάλο Πάνθεον και τα κατορθώματα των ηρώων της. Μέσα από τον τρόπο λατρείας των θεών βλέπουμε τις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων. Οι θεοί έχουν μορφή ανθρώπινη, επεμβαίνουν στη ζωή των ηρώων και δρουν μαζί τους. Έχουν επίσης τα ίδια πάθη με τους ανθρώπους, υποφέρουν τους ίδιους πόνους και πληγώνονται. Όμως οι θεοί ήταν αθάνατοι, παντοδύναμοι, αιώνια νέοι και άφθαρτοι.
Κατά την ομηρική εποχή, που κράτησε τρεις αιώνες δημιουργήθηκαν τα πρώτα ιερά, τα οποία σταδιακά απέκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα. Παράλληλα με τις τοπικές λατρείες παγιώθηκαν οι θρησκευτικές αντιλήψεις, που συγκρότησαν το δωδεκάθεο. Όμως την αρχαϊκή εποχή (750 – 480 π.Χ.) έχουν πλέον αποκρυσταλλωθεί οι θρησκευτικές δοξασίες και ο τρόπος λατρείας των θεών. Τα χαρακτηριστικά της μορφής κάθε θεού γίνονται κοινά σε πανελλήνιο επίπεδο ορισμένοι τόποι λατρείας εξελίσσονται σε πανελλήνια ιερά με φήμη πέρα και από τα ελληνικά όρια, όπως οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Δήλος.
Οι βασικοί θεοί των Ελλήνων ήταν δώδεκα, αλλά υπήρχε και ένα πλήθος μικρότερων θεοτήτων. Οι θεότητες αυτές ήταν οι Νύμφες, οι εννέα Μούσες, οι Σάτυροι, οι Δαίμονες, κα. Όταν πολύ αργότερα οι Ρωμαίοι θα κατακτήσουν την Ελλάδα, οι θεοί των Ελλήνων θα επιβληθούν στους Ρωμαίους πού εύκολα. Δηλαδή οι θεοί της Ρώμης ήταν ίδιοι με τους θεούς της ελληνικής μυθολογίας. Αυτό θα συμβεί επειδή οι Ρωμαίοι δεν είχαν μεγάλη ιστορία ούτε φαντασία. Συνεπώς μαγεύτηκαν και επηρεάστηκαν πολύ εύκολα από τον ελληνικό πολιτισμό.
Η ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ
Οι πρώτοι ηγέτες του κόσμου ήταν ο Ουρανός και η Γη. Οι Τιτάνες, οι Κύκλωπες, οι Εκατόγχειρες και οι Ουρανίδες ήταν τα παιδιά τους, τα οποία ο Ουρανός τα είχε φυλακίσει, φοβούμενος ότι θα του έπαιρναν την εξουσία. Η Γη όμως ελευθέρωσε τα παιδιά της και τα βοήθησε να ανατρέψουν τον πατέρα τους. Ο μικρότερος Τιτάνας, ο
Κρόνος ηγούταν της ανταρσίας. Μετά την πτώση του Ουρανού ο Κρόνος με τη γυναίκα του τη Ρέα εγκαταστάθηκε στον Όλυμπο. Τους Κύκλωπες και τις Ουρανίδες τους έριξε στα Τάρταρα, μήπως ξεσηκωθούν εναντίον του.
Ο Κρόνος και η Ρέα έκαναν έξι παιδιά, την Εστία, τη Δήμητρα, την Ήρα, τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα και τον Δία. Ο Κρόνος επειδή φοβόταν ότι τα παιδιά του μπορεί να του έπαιρναν την εξουσία, τα κατάπινε. Όμως η Ρέα κατάφερε να σώσει το τελευταίο παιδί της, τον Δία, τον οποίο τον έκρυψε σ’ ένα βουνό στην Κρήτη, την Ίδη. Η Ρέα αντί για παιδί έδωσε στον Κρόνο μια φασκιωμένη πέτρα, την οποία έφαγε.
Στο μεταξύ, ο Δίας μεγάλωνε στην Ίδη και κάποια στιγμή εμφανίστηκε η Γη και τον συμβούλεψε πώς να εκθρονίσει τον πατέρα του. Αρχικά, ο Δίας πότισε τον Κρόνο μ’ ένα μαγικό χορτάρι, έτσι ώστε να ξεράσει τα παιδιά του. Κατόπιν ελευθέρωσε τους Κύκλωπες, τους Εκατόγχειρες και τις Ουρανίδες, που βοήθησαν τον Δία και τους θεούς στην εκθρόνιση του Κρόνου. Μετά από δέκα χρόνια η Τιτανομαχία έληξε βρίσκοντας τους θεούς θριαμβευτές. Ο Δίας πήρε την εξουσία και φυλάκισε τους Τιτάνες στα Τάρταρα.
Η ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ
Η Γη οργισμένη, επειδή ο Δίας φυλάκισε τους Τιτάνες δημιούργησε τους Γίγαντες και τους έστειλε εναντίον των θεών. Όμως ούτε οι Γίγαντες κατάφεραν να νικήσουν τους παντοδύναμους θεούς. Αντίθετα ηττήθηκαν σταδιακά, από τους θεούς. Οι γίγαντες, λοιπόν, είτε σκοτώθηκαν, είτε φυλακίστηκαν. Μετά τη Γιγαντομαχία ο Δίας συνέχισε ανενόχλητος τη βασιλεία του πάνω σε θεούς και ανθρώπους.
ΔΙΑΣ
Ο ανώτερος θεός, πατέρας των θεών και των ανθρώπων, από τον Όλυμπο μπορούσε να επιβλέπει τον κόσμο και τιμωρούσε με τον κεραυνό του. Ο Δίας ήταν και θεός του ουρανού, της δικαιοσύνης, της φιλοξενίας και του κεραυνού. Για να αποκτήσει παιδιά παντρεύτηκε διαδοχικά τη Μήτιδα, τη Θέμιδα, τη Μνημοσύνη, τη Δήμητρα και τέλος την Ήρα. Ο Δίας επιπλέον είχε αμέτρητες περιπέτειες με θνητές, οι οποίες γέννησαν ήρωες και ημίθεους. Αν και κυβερνούσε τον κόσμο, ήξερε ότι οι τρεις Μοίρες, που αποφάσιζαν για τη ζωή και το θάνατο ήταν ισχυρότερες απ’ αυτόν. Επίσης, γνώριζε ότι δεν αρκούσε η βία μονάχα, για να διατηρήσει την εξουσία του. Συμβουλευόταν, λοιπόν, τους άλλους θεούς και προσπαθούσε να κρατά το ρόλο του διαιτητή. Ξακουστό ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, που στεγάστηκε σ’ έναν ναό στην Ολυμπία της Ηλείας. Στην Ολυμπία πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί αγώνες προς τιμή του Δία. Το άγαλμα αυτό φιλοτεχνήθηκε από τον Φειδία και είχε 13μ. ύψος. Σύμβολά του θεού ήταν ο κεραυνός, ο αετός, το γαρύφαλλο, η βελανιδιά, ο θρόνος και το σκήπτρο.
ΗΡΑ
Η Ήρα ήταν θεά του γάμου, βασίλισσα του Ολύμπου και προστάτιδα των γυναικών. Λατρευόταν κυρίως στο Άργος, όπου και ήταν ο πιο μεγαλοπρεπής ναός της Ήρας, το Ηραίο. Αδελφή και σύζυγος του Δία, η Ήρα ήταν μια από τις σημαντικότερες θεές του Ολύμπου, αλλά ζήλευε υπερβολικά τον άπιστο σύζυγό της και τιμωρούσε σκληρά τις άλλες γυναίκες που αγαπούσε ο Δίας. Γενικά, ήταν γνωστή για τη μνησικακία της, αφού κατέτρεχε και πολεμούσε με λύσσα τους αντιπάλους της. Τα προβλήματα που είχε προκαλέσει στον Ηρακλή και στους Τρώες κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου αποτελούν δύο παραδείγματα για το μίσος της. Στο Ηραίο της Ολυμπίας, προς τιμή της Ήρας, τα κορίτσια αγωνίζονταν στο τρέξιμο. Η νικήτρια στεφανωνόταν με κλωνάρι ελιάς και ήταν το πιο τιμημένο κορίτσι στην Ελλάδα. Ή Ήρα ήταν επίσης γνωστή και ως βοϊδομάτα, επειδή είχε μάτια μεγάλα σαν του βοδιού. Σύμβολά της θεάς ήταν ο κρίνος, το παγώνι, τα μήλα των Εσπερίδων και η αγελάδα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Δεύτερος σε δύναμη μετά το Δία, ήταν ο θεός της θάλασσας, των πηγών, των σεισμών και προστάτης των ναυτικών. Ο Ποσειδώνας ήταν οξύθυμος, καχύποπτος και μνησίκακος και με την τρίαινά του ανακάτευε τα κύματα ή καλούσε τέρατα και εξαπολούσε την οργή του. Ήταν επίσης γνωστός ως κοσμοσείστης, επειδή προκαλούσε σεισμούς και τάραζε τη θάλασσα. Επιπλέον ο Ποσειδώνας ήταν πολύ αγαπητός στην Ελλάδα που ζώνεται από θάλασσα. Μόνιμη σύζυγός του ήταν η Αμφιτρίτη, αλλά είχε κι άλλες ερωτικές περιπέτειες και πολλά παιδιά σαν το Δία, συχνά τέρατα. Κάποια από τα παιδία του ήταν ο Τρίτωνας (μισός άνθρωπος μισός ψάρι), ο κύκλωπας Πολύφημος, ο γίγαντας Ανταίος, αλλά και η Χάρυβδη, το θαλάσσιο τέρας. Τον τιμούσαν ιδιαίτερα στην Κόρινθο, σύμβολά του ήταν η τρίαινα, το άλογο και το ψάρι.
ΔΗΜΗΤΡΑ
Ήταν αδελφή του Δία και θεά της γεωργίας και της γης. Δίδαξε στους ανθρώπους να καλλιεργούν το σιτάρι και να αλέθουν τους καρπούς του. Η Δήμητρα απέκτησε με το Δία την Περσεφόνη, την οποία απήγαγε ο Πλούτωνας και την παντρεύτηκε. Τη θεά της γεωργίας είχε ερωτευθεί και ο Ποσειδώνας, αλλά εκείνη τον απέφευγε μεταμορφωμένη σε φοράδα. Επομένως ο Ποσειδώνας μεταμορφώθηκε σε άλογο, για να ενωθεί με τη Δήμητρα. Λατρευόταν ιδιαίτερα στην Ελευσίνα, όπου στο ναό της γίνονταν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Σύμβολά της ήταν το στάχυ, η παπαρούνα και ο χοίρος.
ΑΘΗΝΑ
Θεά της σοφίας, της δικαιοσύνης, των τεχνών και των επιστημών, γεννήθηκε πάνοπλη από το κεφάλι του Δία. Η Αθηνά ήταν η πιο αγαπημένη κόρη του Δία και αγαπημένη θεά των Ελλήνων. Η Αθηνά συναγωνίστηκε με τον Ποσειδώνα, για την τιμή της να γίνουν προστάτες της Κεκροπίας. Τον αγώνα κέρδισε η Αθηνά, γιατί πρόσφερε στην πόλη το δέντρο ελιά, έναντι μιας αλμυρής πηγής που χάρισε ο Ποσειδώνας. Έτσι λοιπόν η πάνσοφη θεά έγινε προστάτιδα της Κεκροπίας και την μετονόμασε σε Αθήνα. Συνεπώς η Αθηνά λατρευόταν ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου ο ναός Παρθενώνας ήταν αφιερωμένος σ’ αυτή. Μέσα στο ναό ήταν τοποθετημένο το φημισμένο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Το άγαλμα ήταν έργο του Φειδία και είχε 15μ. ύψος. Στην Αθήνα γίνονταν και τα Μεγάλα Παναθήναια προς τιμή της Αθηνάς. Στον Τρωικό Πόλεμο τάχτηκε υπέρ των Ελλήνων και ήταν προστάτιδα πολλών ηρώων, όπως του Οδυσσέα, του Ηρακλή, του Διομήδη, κα. Επίσης ήταν γνωστή η αντιπαλότητα της Αθηνάς με τον Άρη. Ο Άρης, αν και θεός του πολέμου είχε ηττηθεί δύο φορές από την Αθηνά. Μία φορά η Αθηνά τον πλήγωσε πετάγοντάς του έναν βράχο από την Ακρόπολη και άλλη μία φορά τον είχε τραυματίσει σε μια μάχη στον Τρωικό Πόλεμο. Την αποκαλούσαν «γλαυκώπις», επειδή είχε μάτια στο σχήμα και στο χρώμα της κουκουβάγιας. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε ποτέ παιδιά. Σύμβολά της ήταν η ελιά, η κουκουβάγια και το δόρυ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Κόρη του Δία και της νύμφης Διώνης η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας, στην Κύπρο. Γι’ αυτό λεγόταν και Κυπρίδα. Η Αφροδίτη ήταν η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της γονιμότητας και προστάτιδα των ορφανών κοριτσιών. Έζησε πολλά ερωτικά πάθη με θεούς και θνητούς. Αν και ήταν η ομορφότερη θεά παντρεύτηκε τον άσχημο Ήφαιστο, αλλά σύντομα τον άφησε για τον άγριο Άρη. Καρποί του έρωτας της Αφροδίτης του Άρη ήταν ο Έρωτας, ο Αντέρωτας, η Αρμονία, ο Δείμος και ο Φόβος. Αργότερα άφησε και τον Άρη για τον πανέμορφο θνητό Άδωνη, τον οποίο σκότωσε ο Άρης τυφλωμένος από τη ζήλεια του. Επιπροσθέτως η Αφροδίτη ένιωσε ερωτικό πάθος και για το θνητό Αγχίση, με τον οποίο απέκτησε τον Αινεία. Η Αφροδίτη επίσης είχε ενωθεί με τον Ποσειδώνα, τον Ερμή και το Διόνυσο. Αν και πανέμορφη η Αφροδίτη αντιμετώπιζε τη ζήλεια, κυρίως από την Ήρα και την Αθηνά, επειδή ο Πάρης επέλεξε την Αφροδίτη ως την ομορφότερη θεά. Κερδίζοντας έτσι τον τίτλο της «καλλίστης». Ήταν μια από τις πιο αγαπημένες θεές των Ελλήνων, λατρευόταν ιδιαίτερα στην Πάφο και στην Κύπρο και το απαράμιλλο κάλλος της είχε εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες. Το άγαλμα «η Αφροδίτη της Μήλου» αποτελεί ένα παράδειγμα. Σύμβολά της ήταν ο κύκνος, το μήλο, το περιστέρι, το τριαντάφυλλο και το ρόδι.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
Γεμάτος χάρες, με μακριά, σγουρά, ξανθά μαλλιά, ήταν ο θεός της μουσικής, του φωτός, του ήλιου, της μαντικής τέχνης και της ποίησης. Η νύμφη Λητώ έμεινε έγκυος από το Δία και κατατρεγμένη από τη ζήλεια της Ήρας γέννησε στη Δήλο τα δίδυμα Απόλλωνα και Άρτεμη. Ήταν γνωστός και ως Φοίβος. Ο Απόλλωνας λατρευόταν κυρίως στη Δήλο, τον τόπο γέννησής του, όπου υπήρχε ένας μεγαλοπρεπής ναός του θεού και στους Δελφούς. Στους Δελφούς ο Απόλλωνας είχε χτίσει το μαντείο του, αφού σκότωσε έναν δράκοντα που λυμαινόταν την περιοχή. Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονταν τους Δελφούς, για να πάρουν χρησμό από την μάντισσα Πυθία και για να προσκυνήσουν τον Απόλλωνα. Αν και ήταν ο ομορφότερος θεός ουκ ολίγες φορές είχε γευτεί την ερωτική απογοήτευση. Η νύμφη Δάφνη μεταμορφώθηκε σε δέντρο, για να ξεφύγει από τον έρωτα του θεού. Έμαθε στην Κασσάνδρα την μαντική τέχνη, αλλά εκείνη αργότερα τον άφησε. Τότε, ο Απόλλωνας, την καταράστηκε να μην πιστεύει κανείς στις μαντείες της. Επίσης ερωτεύτηκε την Κορωνίδα, με την οποία απέκτησε τον Ασκληπιό, το θεό της ιατρικής, αλλά του ήταν άπιστη και τη σκότωσε. Ο σάτυρος Μαρσύας ήταν ξακουστός για τη μουσική του. Παρασυρμένος λοιπόν από την αλαζονεία του κομπορρημονούσε πως μπορεί να παίζει καλύτερα φλογέρα από τον Απόλλωνα. Θυμωμένος ο Απόλλωνας τον κάλεσε σε αγώνα μουσικής. Ο θεός παίζοντας τη λύρα του νίκησε τον σάτυρο, που έπαιζε τη φλογέρα του. Συνεπώς ο Απόλλωνας σκότωσε το Μαρσύα, που τόλμησε να συγκριθεί μ’ ένα θεό. Σύμβολά του ήταν η λύρα, η δάφνη, το δελφίνι και το κοράκι.
ΑΡΤΕΜΗ
Κόρη του Δία και της Λητούς, η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, ήταν η θεά του κυνηγιού, της φύσης, της σελήνης, της αγνότητας και προστάτιδα των ετοιμόγεννων γυναικών. Ήταν γνωστή και ως Φοίβη. Αν και η Άρτεμη ήταν οπλισμένη με τόξο ήταν μια ειρηνική θεά και συνήθως κυνηγούσε στα δάση, με τη συνοδεία των νυμφών και του ιερού της ελαφιού, που είχε χρυσά κέρατα. Η Άρτεμη ήταν όμορφη, αλλά και πολύ σκληρή, αφού δε δίσταζε να τιμωρήσει με όσους οργιζόταν. Σκότωσε τον Ακταίωνα, επειδή την είδε γυμνή και τον Ωρίωνα, επειδή καυχήθηκε πως ήταν καλύτερος κυνηγός από την Άρτεμη. Μεταμόρφωσε σε αρκούδα την νύμφη Καλλιστώ επειδή πλάγιασε με το Δία, σπάζοντας έτσι τον όρκο αγαμίας, που είχε πάρει. Επίσης είχε θυμώσει και με τον Αγαμέμνονα, γιατί είχε σκοτώσει το αγαπημένο της ελάφι. Έτσι λοιπόν δεν σήκωνε ευνοϊκό άνεμο και δεν μπορούσαν οι Έλληνες να εκστρατεύσουν εναντίον της Τροίας. Ως αντάλλαγμα η θεά ζητούσε τη θυσία της κόρης του Αγαμέμνονα, της Ιφιγένειας. Όμως την τελευταία στιγμή η Άρτεμη λυπήθηκε την Ιφιγένεια, την άρπαξε από το βωμό και την όρισε ιέρειά της στο ναό της στην Αία. Στην Βραυρώνα της Αττικής τιμούσαν ιδιαίτερα την Άρτεμη, όπου και ήταν χτισμένος ένας λαμπρός ναός της θεάς, όπως και στην Έφεσο. Μάλιστα στην Έφεσο υπήρχε ο μεγαλύτερος ναός της Άρτεμής, όπου πλήθος κόσμου την προσκυνούσε. Σύμβολά της θεάς ήταν το ελάφι, το τόξο, η αρκούδα, και ο κέδρος.
ΕΡΜΗΣ
Γιος του Δία και της Μαίας, ήταν ο αγγελιοφόρος των θεών, ο θεός του εμπορίου, του κέρδους και προστάτης των κλεφτών. Ο Ερμής ήταν γνωστός και ως ψυχοπομπός, επειδή οδηγούσε τις ψυχές των νεκρών στον Κάτω Κόσμο. Ο αγαπημένος γιος του Δία ήταν πολύ πονηρός και έξυπνος, και αυτό το απέδειξε από μωρό. Όταν λοιπόν κατάφερε να κλέψει τα βόδια του Απόλλωνα. Συνεπώς για να τον συχωρέσει ο Απόλλωνας ο Ερμής του χάρισε τη λύρα, που είχε φτιάξει. Η εξυπνάδα και η πονηριά του Ερμή είχαν βοηθήσει τον Δία στη μάχη με το γίγαντα Τυφωέα και ελευθέρωσε τον Άρη, όταν οι γιοι του Ποσειδώνα τον είχαν φυλακίσει. Επίσης ο Ερμής εφηύρε τα μέτρα, τα σταθμά, το αλφάβητο, τους αριθμούς, τη μουσική, την αστρονομία και τη γυμναστική. Ωστόσο, ο Ερμής είχε αρκετά αρνητικά στοιχεία, αφού ήταν ο αρχηγός της απάτης και του ψέματος. Φημισμένο ήταν ένα άγαλμα του Ερμή, που το είχε φτιάξει ο Πραξιτέλης και απεικόνιζε τα χαρακτηριστικά του θεού με μεγάλη ακρίβεια. Η ένωση του Ερμή και της νύμφης Δρυόπης δημιούργησε τον σάτυρο Πάνα, το θεό του πανικού. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Ερμή ήταν τα φτερωτά σανδάλια και το φτερωτό του καπέλο. Σύμβολό του ήταν το κηρύκειο, ένα ραβδί με δυο φίδια πλεγμένα.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Γιος της Ήρας και του Δία, θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας. Ο Ήφαιστος ήταν ο πιο άσχημος θεός και κουτσός, γιατί μόλις γεννήθηκε η Ήρα τον πέταξε από τον Όλυμπο, εξαιτίας της υπέρμετρης ασχήμιας του. Έπεσε λοιπόν στη Λήμνο, όπου και τον μεγάλωσαν οι Νηρηίδες. Αργότερα έστησε στη Λήμνο το σιδηρουργείο του και δίδαξε στους ανθρώπους τη μεταλλουργία. Κατόπιν για να εκδικηθεί τη μητέρα του της κατασκεύασε ένα χρυσό θρόνο με αόρατα δεσμά. Έτσι όταν η Ήρα πήγε να καθίσει τα δεσμά την έδεσαν σφιχτά. Για να την ελευθερώσει ο Ήφαιστος ζήτησε ν’ αναγνωριστεί ως γιος της Ήρας απ’ αυτήν και για γυναίκα του την Αφροδίτη. Αυτή όμως σύντομα ερωτεύτηκε τον βίαιο Άρη. Όταν ο Ήφαιστος αντιλήφτηκε την απιστία της Αφροδίτης, κατασκεύασε ένα λεπτό και στερεό δίχτυ και το τοποθέτησε κάτω από το κρεβάτι της Αφροδίτης. Οι δύο ερωτευμένοι θεοί πιάστηκαν στο δίχτυ και έγιναν περίγελος στους άλλους θεούς. Ο Ήφαιστος επίσης κατασκεύαζε τα χρυσά παλάτια των θεών, τους κεραυνούς, το θρόνο και το σκήπτρο του Δία, τα βέλη του Απόλλωνα και της Άρτεμης, τα όπλα της Αθηνάς και του Πελία, το θώρακα του Ηρακλή και την πανοπλία του Αχιλλέα. Οι Κύκλωπες ήταν οι βοηθοί του θεού. Σύμβολό του ήταν το αμόνι.
ΑΡΗΣ
Γιος του Δία και της Ήρας, ήταν ο θεός του πολέμου και τον μαχών. Ο Άρης ήταν πολύ σκληρός, οξύθυμος και άγριος, αγαπούσε τη βία και το αίμα, γι’ αυτό δεν ήταν αγαπητός ούτε στους θεούς, ούτε στους ανθρώπους. Επίσης του άρεσε μπλέκεται σε μάχες και πολέμους, χωρίς να υποστηρίζει κάποια συγκεκριμένη παράταξη. Στον Τρωικό πόλεμο άλλοτε πολεμούσε με τους Έλληνες και άλλοτε με τους Τρώες. Ήταν γνωστός και ως Ενυάλιος, γιατί είχε νικήσει τον Ενυάλιο σε μια μάχη. Πιστοί σύντροφοί του στις μάχες ήταν οι γιοι του ο Δείμος και ο Φόβος, αλλά και η μικρή αδερφή του η Έριδα, η θεά της φιλονικίας. Αυτόν τον πολεμοχαρή άντρα διάλεξε η Αφροδίτη ως τον δεύτερο άντρα της. Σύμβολά του ήταν ο γύπας, η περικεφαλαία και η ασπίδα.
ΕΣΤΙΑ
Η πρωτότοκη κόρη του Κρόνου και της Ρέας ήταν η θεά της οικογένειας και του σπιτιού. Η Εστία ήταν η πιο σοβαρή, η πιο σεμνή από τους θεούς και δεν ανακατεύτηκε ποτέ σε κάποιο σκάνδαλο. Ο χαρακτήρας της υπήρξε, λοιπόν, η αιτία που ήταν αγαπητή από θεούς και ανθρώπους. Η Εστία δεν παντρεύτηκε ποτέ ούτε απέκτησε παιδιά, όπως η Αθηνά και η Άρτεμη. Αν και ο Ποσειδώνας και ο Απόλλωνας την είχαν ερωτευθεί. Η Εστία ήταν μία από τις πιο σημαντικές θεές και γι’ αυτό σε κάθε ναό υπήρχε κάποιος βωμός αφιερωμένος στη θεά. Σύμβολό της ήταν η ρόκα και η φωτιά.
Η πρωτότοκη κόρη του Κρόνου και της Ρέας ήταν η θεά της οικογένειας και του σπιτιού. Η Εστία ήταν η πιο σοβαρή, η πιο σεμνή από τους θεούς και δεν ανακατεύτηκε ποτέ σε κάποιο σκάνδαλο. Ο χαρακτήρας της υπήρξε, λοιπόν, η αιτία που ήταν αγαπητή από θεούς και ανθρώπους. Η Εστία δεν παντρεύτηκε ποτέ ούτε απέκτησε παιδιά, όπως η Αθηνά και η Άρτεμη. Αν και ο Ποσειδώνας και ο Απόλλωνας την είχαν ερωτευθεί. Η Εστία ήταν μία από τις πιο σημαντικές θεές και γι’ αυτό σε κάθε ναό υπήρχε κάποιος βωμός αφιερωμένος στη θεά. Σύμβολό της ήταν η ρόκα και η φωτιά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
