ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
loading...

Ένα παρελθόν θολό & ξεχασμένο*

9:35 μ.μ.
Έκανε ανασκόπηση ζωής ένα βράδυ που καθόταν μπροστά από τον υπολογιστή της.
Για συντροφιά της λίγο κρασί να της θυμίζει ότι είναι ακόμα χειμώνας.

 Έγραφε:

Κοίτα πόσα έχουν αλλάξει. Όσοι κάποτε με πρόδωσαν σήμερα γυρνούν μετανιωμένοι.
Τότε μου ζητούσαν να καταλάβω τις δήθεν ορθές λογικές τους που δεν έφτανα και σήμερα ζητούν να τους συγχωρήσω.
Συγχωρώ όχι για εκείνους. Όχι για τη δική τους λύτρωση μα για τη δική μου. Τον εαυτό μου συγχωρώ για τις επιλογές του.

Ναι, εγώ που έκλαψα αμέτρητες βραδιές ψάχνοντας απαντήσεις σε χιλιάδες ερωτήσεις και γιατί.
Εγώ που έκρυβα τον θυμό μου και ψιθύριζα βρισιές δήθεν για να σας αφήσω έξω από τον κόσμο μου. Που πέρασα νύχτες  γεμάτες πόνο χωρίς ύπνο για να καταφέρω να τον απαλύνω. Συγχωρώ!

Τώρα ό,τι με πρόδωσε γυρνάει πάλι εδώ. Ο δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος.
Μου ακουμπάτε "συγνώμες" και "δεν ήθελα" στο χαλάκι της καρδιάς μου και ζητιανεύετε λίγη κατανόηση.
Μετρώ τα κενά που μου προκαλέσατε....που βγάλατε στην επιφάνεια και πτυχές του εαυτού μου που δεν ξέρω αν πρέπει να τις κρατήσω ή να τις θάψω.

Ό,τι αγαπούσα πάντα έφευγε...και ό,τι κρατούσα πάλευα να μη χαθεί....
Έδινα ψυχή και μου ζητούσαν σώμα....έδινα σώμα και μου ζητούσαν ψυχή....ανάθεμα αν ήξεραν μια φορά τι μου ζητούσαν...μπέσα...χωρίς πολλά πολλά....

Τα πάντα έφευγαν αφού πρώτα μου είχαν ρουφήξει κάθε συναίσθημα που ήμουν ικανή να νιώσω. Και κάπου μέσα σε όλα βίωσα τον πόνο, πάλεψα τα βράδια με φαντάσματα, κοίταξα κατάματα τους φόβους μου. Παλέψαμε! Τη μια με νικούσαν την άλλη τους νικούσα. Μια μέρα πάλεψα μια και καλή, έπρεπε να τελειώσει ο πόλεμος και έφυγαν και ένιωσα νικήτρια.

Καμιά φορά οι σκιές προσπαθούν να εισβάλλουν στην ζωή μου αλλά τις κοιτάζω και τους λέω: "είμαι άνθρωπος, συγχωρώ, παίρνω μάθημα και προχωρώ" και αυτές με απορία με κοιτάνε,ανασηκώνουν το βλέμμα σαν κάτι να περιμένουν και τους λέω: "τους συγχώρησα" και τσουπ μένω μόνη και ήρεμη στο δωμάτιό μου και με βρίσκω πάλι να γράφω!
Παρελθόν θολό, ξεχασμένο...

Αυτό ήταν! είχε πει όσα ήθελε. Τώρα είχε κάνει την ανασκόπησή της. Τώρα ήξερε πως ήταν καλά με τον εαυτό της.
Ρούφηξε την τελευταία γουλιά από το κρασί της και έφυγε!



                                                                                                                                                                        © Παναγιώτα η Αθεράπευτη

0 Σχολίασε το Άρθρο...:

Δημοσίευση σχολίου

 
ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ