Όλοι κατά καιρούς θέλαμε κάτι που νομίζαμε πως το θέλουμε πολύ και όταν το αποκτούσαμε η χαρά κρατούσε στιγμιαία.
Καλό το iphone; Kαλό! Να πάρεις κ εσύ. Καλό το samsung galaxy; Tέλειο! Οθονάρα, πρέπει να πάρεις!
Kαι σου περνούσανε υποσυνείδητα μια ανάγκη που δεν είχες και καιγόσουν σώνει και ντε να πας να αγοράσεις iphone ή galaxy.
Και το αγόραζες και την πρώτη μέρα καμιά φορά και μόνο μια στιγμή ή ώρες ήσουν ενθουσιασμένος.
Και περνούσαν οι μέρες και συνειδητοποιούσες πως δεν το χες ανάγκη.
Πως ένα κινητό δεν άλλαζε τη ζωή σου ούτε την έκανε πιο εύκολη.
Ωραία η αίσθηση, ωραία τα σχόλια από τους γύρω αλλά εσύ τι κέρδισες απ΄όλο αυτό; εκτός από εντυπώσεις;
Θα σου πω εγώ! Δεν κέρδισες, αντιθέτως άδειασες την τσέπη σου για να ακολουθήσεις αυτό που η "μόδα" έλεγε.
Και λογικό, άνθρωπος είσαι την μόδα θα ακολουθούσες.
Αλλά δεν είσαι ελεύθερος άνθρωπος.
Να μάθεις να παίρνεις εκείνο που θα σου δώσει τη μέγιστη απόλαυση και χαρά γιατί σηκώθηκες μια μέρα και το ήθελες εσύ.
Όχι οι άλλοι για σένα. Ούτε γιατί το είδες κάπου και αφού το είχε ο άλλος έπρεπε να το πάρεις κ εσύ.
Iσχύει με όλα τα άψυχα πράγματα. Όπως και το να μένεις κολλημένος σε διάφορες μάρκες από ρούχα μέχρι παπούτσια μέχρι κ τσάντες.
Μη γελιέστε. Οι επίπλαστες ανάγκες έρχονται και φέυγουν.
Στο χέρι σας είναι να ξεχωρίσετε τι έχετε ανάγκη και τι όχι.
Να μάθετε να ιεραχρχείτε ανάγκες και να μάθετε να ελέγχετε τα θέλω σας όταν αυτά δεν γεννήθηκαν αλλά δημιουργήθηκαν από τον περίγυρό σας μπορεί και από την ίδια σας την ιδιοσυγκρασία όταν απλά κάποια στιγμή κάποιος έτυχε να σας πείσει πως με κάτι καινούργιο θα είστε πιο κουλ, πιο αποδεκτοί ή και πιο γκλαμουράτοι.
Αλλά αφήστε με να συμπληρώσω: πως ό,τι και να φορά κάποιος, ότι κινητό/υπολογιστή/αμάξι και να' χει, αν παραμένει αγενής και χωρίς τρόπους θα είναι αυτό που είναι και τίποτα πιο πέρα.
Μπορείτε να αγοράσετε ένα χαμόγελο και να μάθετε να εκτιμάτε; Αυτό θα έσωζε τους ανθρώπους. Η ανθρωπιά που μας λείπει!
