Μην ξεχνάς! Για την απόλυτη ταύτιση, πάτα το play!
Ανέκαθεν η ζωή στο χωριό ήταν δυσκολότερη από την ζωή στη μεγαλούπολη. Δεν αναφέρομαι στη ποιότητα ή τη μορφή ζωής που έχει κάποιος στο χωριό. Αναφέρομαι στις συνήθειες, τον τρόπο σκέψης και τον κλοιό στον οποίο είσαι καταδικασμένος να ζεις. Ένα πλήθος ανθρώπων, όλοι γνώριμοι μεταξύ τους. Δεκάδες μάτια σε κοιτούν κατάματα, γνωρίζοντας ποιος είσαι, γιατί υπάρχεις και τι κάνεις στη ζωή σου. Τόσο άδικο να θέλεις να είσαι ξεχωριστός και να αναγκάζεσαι να μαζοποιηθείς. Τόσο άδικο να θέλεις να περπατήσεις μόνος στο σκοτάδι για να σκεφτείς και να πρέπει πρώτα να σκεφτείς τι θα πουν οι άλλοι για εσένα. Τόσο άδικο να θέλεις να είσαι ο "κάποιος" στο πλήθος και να 'σαι "αυτός".
Μεγαλώνεις και ζεις σε ένα μαγευτικό μέρος. Όταν σε ρωτούν που μένεις και ποιο είναι το σπίτι σου, εσύ δεν περιορίζεσαι σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο ή ένα κτίριο, "το σπίτι μου είναι το χωριό μου", ξεφωνίζεις όλο υπερηφάνεια. Έχεις με όλη την έννοια της λέξης παιδικούς φίλους, καθώς τους θυμάσαι από τότε που θυμάσαι και τον εαυτό σου να περπατά. Παιχνίδια στο έδαφος, απρόσμενοι ύπνοι στις πλαγιές, μπάνια στη θάλασσα, βόλτες στα βουνά. Αμέτρητες αναμνήσεις με άτομα που αποτελούν την ίδια σου τη ζωή.
Όταν ήσουν μικρός, όλοι σου έμοιαζαν φίλοι, γνωστοί και συγγενείς. Τους αγαπούσες όλους. Μα πως μπορείς να μην αγαπάς το σπίτι σου; Πως γίνεται να μην αγαπάς τους ανθρώπους που σε μεγάλωσαν ή μεγάλωσες μαζί τους; Πως γίνεται να μην αγαπάς τους ανθρώπους που σε είδαν να μεγαλώνεις και να προοδεύεις; Να μεγαλώνεις και να προοδεύεις. Κι εκείνοι όλο ζήλο να σε συζητούν. Να σε δείχνουν όλο θάρρος κι επιδεικτικά με το δάκτυλο τους. Να μετρούν κάθε κίνησή σου. Να γνωρίζουν που πας, ποιον συναντάς, ποιον θέλεις, ποιον αγαπάς. Να ζουν το υπόλοιπο της ζωής τους με τη χαρά να κρίνουν και να μοχθούν.
Δεν τους κατηγορείς, έτσι μεγάλωσαν. Έτσι έμαθαν, με αυτό πορεύτηκαν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μα πρέπει άραγε να το ανεχτείς; Να το αποδεχθείς δίχως κανένα πρόβλημα; Να σκέφτεσαι κάθε φορά πριν ονειρευτείς μήπως το όνειρό σου τους χαλάσει την εικόνα σου; Μήπως αποτύχεις και είναι εκεί για να στο θυμίσουν; Μήπως πετύχεις και είναι εκεί για να σε ρίχνουν; Πρέπει άραγε να μάθεις να ζεις με αυτούς τους ανθρώπους επειδή αγαπάς το τόπο σου; Πρέπει σίγουρα να μείνεις γιατί αγαπάς το τόπο σου! Πρέπει σίγουρα να μην τους λάβεις υπόψιν. Πρέπει σίγουρα ως επόμενος να μεγαλώσεις και να αναθρέψεις παιδιά με άλλη παιδεία και νοοτροπία. Πρέπει να είσαι η αλλαγή.
Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου