Chester Bennington (Linkin Park) - Ένα αστέρι σβήνει

Κάπου εκεί γύρω στα 15 ήταν όταν ήχησαν για πρώτη φορά στα αυτιά μου οι μελωδίες και οι νότες αυτού του τόσο μοναδικού συγκροτήματος που άγγιξε και συνεχίζει να αγγίζει εκατομμύρια κόσμο. 

Με την μαγική χροιά του Chester να κορυφώνει κάθε τραγούδι τους και να ηχεί στα αυτιά όλων μας. Κάπου εκεί, σε αυτήν την τόσο ευαίσθητη ηλικία, όπου οι ορμόνες σου δε λένε να σε αφήσουν ήσυχο και τα ξεσπάσματα και οι κρίσεις  για το ποιος  είσαι διαδέχονται η μία την άλλη. 

Ήταν τότε όπου άρχισα να νιώθω και τα πρώτα καρδιοχτύπια ή όπως αλλιώς το αποκαλούν και οι έφηβοι τα πρώτα «φτερουγίσματα στο στομάχι». Κάπου εκεί ήταν όπου άρχισα να δημιουργώ και τα πρώτα μου συναισθήματα για την μπάντα. 

Ένας «έρωτας» που ακόμα και τώρα δεν έχει σβήσει. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ταυτίζεται με τα στοιχάκια  τους και να τραγουδάει δυνατά ή μάλλον να ουρλιάζει  τα lyrics από το “Crawling” το οποίο ήταν και το πρώτο κομμάτι που με συντρόφευε και το με το οποίο ξεκίνησα να ακούω αυτά τα μοναδικά και ταλαντούχα τυπάκια εν ονόματι Linkin Park. 

Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτά τα πρώτα συναισθήματα, τις πρώτες ανατριχίλες  που ένιωθα σε όλο το κορμί μου κάθε φορά  που άκουγα σαν τρελή το πρώτο τους Album “Hubrid Theory”. Χανόμουν μέσα στη μουσική τους! Ταυτιζόμουν μαζί τους σε κάθε στίχο, σε κάθε νότα, σε κάθε μελωδία. Συναισθήματα ατίθασα, αυθόρμητα, με μία δόση επανάστασης όπως και τα εφηβικά  χρόνια. 

Μεγαλώνοντας, συνέχισαν να ηχούν οι μελωδίες  από το πρώτο Album τους στα αυτιά μου έως ότου βρίσκομαι στο Πανεπιστήμιο και έρχεται το δεύτερο Album τους το “Meteora”. Μόνο μία λέξη μπορεί να το χαρακτηρίσει. “ΔΕΟΣ”. 

Ένα συναίσθημα που μπορεί κανείς να νιώσει εάν βρεθεί στα ΜΕΤΕΩΡΑ στην Ελλάδα είτε απλώς αν ακούσει τον δεύτερο δίσκο των Linkin Park. Με το “Numb” να κορυφώνει το Album και να σε ταξιδεύει στο χρόνο από τις πρώτες μόλις νότες του. Το 2007 βγαίνει και το τρίτο τους Album το “ Minutes to Midnight”. BOOM! 

Εκρηκτικό και αυτό, λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα δύο, με λιγότερο επαναστατικό ύφος και με μία δόση μελαγχολίας. Όπου σίγουρα όλοι ταυτιστήκαμε με κάποιο τρόπο με τη φράση “Sometimes solutions aren't so simple, sometimes goodbye's the only way ” από το “Shadow of the day”, καθώς και προβληματιστήκαμε με τα lyrics από το “Leave Out All the Rest”.

Και έρχεται η ώρα όπου τα φοιτητικά μου χρόνια έλαβαν τέλος και φτάνει η στιγμή όπου μου δίνεται η ευκαιρία να τους δω από κοντά. Έτρεξα (κυριολεκτικά) να αγοράσω αυτό το μαγικό εισιτήριο όπου θα με οδηγούσε στο να τους δω και να τους ακούσω για πρώτη φορά ζωντανά. Ήταν το καλοκαίρι του 2008 όπου το Terra Vibe ήταν κατάμεστο με fans από όλη την Ελλάδα, και όχι μόνο… 

Όλοι έσπευσαν στην Μαλακάσα για ένα κοινό λόγο. Για να ζήσουν αυτό το όμορφο ταξίδι. Το ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο. Στον κόσμο της μουσική τους! Έναν κόσμο γεμάτο εικόνες, αναμνήσεις, όνειρα και συναισθήματα. Συναισθήματα έντονα, δυνατά. Συναισθήματα που δύσκολα περιγράφονται… 

Κάπου εκεί στα μέσα της συναυλίας έπιασα τον εαυτό μου να δακρύζει από συγκίνηση σε αυτό το υπέροχο extended Intro από το “Faint”. Τελειώνει η συναυλία και ενώ νιώθεις ότι είσαι από τους λίγους τυχερούς που κατάφερε να ζήσει αυτήν την μοναδική εμπειρία και ότι δύσκολα θα σου ξαναδοθεί τέτοια ευκαιρία,  φτάνει η επόμενη χρονιά όπου ανακοινώνεται ότι θα έρθουν για δεύτερη φορά στη χώρα μας για μία ακόμα συναυλία. 

Ξανά έτρεξα να αγοράσω αυτό το μαγικό ticket που θα με οδηγούσε για δεύτερη φορά σε αυτό το όμορφο ταξίδι, παίρνοντας μαζί μου αυτή τη φορά, την αδερφή μου και τις φίλες μου, για να μοιραστώ μαζί τους αυτήν την μοναδική εμπειρία. Βρισκόμαστε λίγα λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας όπου το Terra Vibe είναι και πάλι κατάμεστο από fans και όλοι φωνάζουν δυνατά “LP, LP, LP”,  ανυπομονώντας για τη στιγμή που θα τους δουν ζωντανά επάνω στη σκηνή. 

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μαγική στιγμή που όλοι οι λάτρεις του συγκροτήματος γινόμασταν ένα και τραγουδούσαμε κάτω από το stage όλοι μαζί τα τραγούδια τους, αποθεώνοντας τους. Και μη έχοντας μάθει ακόμα καλά τα λόγια του καινούριου τους κομματιού “NEW DIVIDE”, φροντίσαμε να πάρουμε από το σπίτι εκτυπωμένα τα lyrics  για να μην πιαστούμε αδιάβαστες. 

Στο τέλος της συναυλίας τρέξαμε όλοι να αγοράσουμε αυτό το συλλεκτικό μπλουζάκι με το όνομα του συγκροτήματος που θα μας θυμίζει πάντα αυτή τη μοναδική εμπειρία που μοιραστήκαμε και που θα μας γυρίζει πίσω σε αυτή την ξεχωριστή ημέρα στην Μαλακάσα κάθε φορά που θα την φοράμε.

Και ενώ μπορεί για κάποιους να φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, για κάποιους άλλους η μουσική αποτελεί πολύ σημαντικό και άκρως αναγκαίο κομμάτι της ζωής τους. Έτσι είναι και για εμένα. 

Η μουσική είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσής μου. Ένα μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα. Η μουσική έχει την ιδιότητα από μόνη της να σε ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Πολλές φορές  γίνεται και τρόπος επικοινωνίας ή ένα μέσο να ειπωθούν κάποιες φορές πράγματα που κάποιος δυσκολεύεται να εκφράσει στην καθημερινή του επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Και ως τέτοια δίοδος επικοινωνίας υπήρξαν συχνά οι στίχοι και οι ερμηνείες του Chester... 

Στίχοι σκοτεινοί. Στίχοι μαύροι. Στίχοι με κάποιο πιο βαθύ νόημα. Που όλοι για κάποιο λόγο ταυτιζόμασταν μαζί τους. Γιατί σίγουρα όλοι κρύβουμε μία σκοτεινή πλευρά μέσα μας. Μόνο που για τον Chester τελικά ήταν κάτι παραπάνω από σκοτεινοί. Οι δαίμονες με τους οποίους ερχόταν αντιμέτωπος όλα αυτά τα χρόνια κατάφεραν και νίκησαν αυτήν την μάχη και πήραν τον Chester μακριά. ΣΟΚ για όλους…

Και φτάνει η στιγμή όπου ακούς ξανά όλα τα τραγούδια του συγκροτήματος και διαπιστώνεις πως οι στίχοι των κομματιών εκφράζουν τον σκοτεινό αυτό κόσμο του Chester και εκεί είναι που αναρωτιέσαι αν τελικά τα lyrics από το “Leave out all the rest”  ήταν κάτι σαν μια  προφητεία από μεριάς Chester. 

Σαν μία παράκληση για το πώς θα ήθελε ο ίδιος  να τον θυμόμαστε, όταν θα ερχόταν η ώρα να πάρει αυτή τη λάθος απόφαση και να φύγει από τον κόσμο.

Ένα ακόμη φως σβήνει από τον ουρανό με τα εκατομμύρια αστέρια.  Μπορεί για κάποιους να μην σημαίνει κάτι αυτό. Για εμένα όμως ήταν από τα πιο λαμπερά και ακόμα και τώρα είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. 

Ο χαμός του Chester είναι για εμένα, όπως είπε και η αδερφή μου, σαν κάποιος να μου έκλεψε όλα τα εφηβικά μου χρόνια! Ας ευχηθούμε μόνο, αυτή η άνιση μάχη που έδωσε να τον έστειλε σε έναν καλύτερο κόσμο! Σε έναν κόσμο χωρίς φόβο. Σε έναν κόσμο χωρίς δαίμονες. Σε έναν κόσμο γεμάτο λαμπερά αστέρια, σαν τον ίδιο. 

Αστέρια  που μπορεί να μην βλέπουμε, αλλά όπως είπε και ο ίδιος “Just 'cause you can't see it, doesn't mean it isn't there”!

Μία αιώνια fan σου