Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω για την νέα Εθνική ομάδα μπάσκετ, πλέον έχοντας δει τα παιχνίδια του πρώτου γύρου μπορώ να ξεκινήσω την ανάλυση, του τι είδαμε και τι πιστεύω για το μέλλον και κυρίως για τον αγώνα με τη Λιθουανία που έρχεται το Σάββατο.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Η Εθνική ομάδα ξεκίνησε την προετοιμασία αρκετά αργά κατ εμέ. Η Ελληνική ομοσπονδία έχοντας φάει αρκετά άκυρα από προπονητές αποφάσισε να προσλάβει τον Κώστα Μίσσα για προπονητή. Ο Μίσσας έχοντας εμπειρία κυριώς από τις μικρές εθνικές ανέλαβε το δύσκολο ρόλο να προετοιμάσει όσο το δυνατόν καλύτερα την ομάδα υπό πίεση χρόνου.
Ένας προπονητής όμως που έχει μείνει αρκετά χρόνια εκτός δράσης... ήταν ένα ρίσκο, την ίδια ώρα που ο φίλαθλος κόσμος ζητούσε τον Παναγιώτη Γιαννάκη να αναλάβει το τιμόνι. Η αλήθεια είναι πως το άκουσμα το Μίσσα μου προκάλεσε μία αμηχανία. Μετά σκέφτηκα πως οι μονάδες που έχει φέτος η Εθνική με το Γιαννη Αντετοκούνμπο να την οδηγεί από το χέρι... είναι ικανές να ισοσκελίσουν την "αδυναμία " του πάγκου.
Ξεκίνημα φιλικών με αρκετά καλή απόδοση από την Ελληνική ομάδα... μέχρι το σημείο που έγινε γνωστό πως ο Γιάννης δεν θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα λίγες ώρες μάλιστα πριν το πιο σημαντικό τεστ με την Σερβία... Η συντριβή για μένα στο φιλικό ήταν δεδομένη καθώς η ομάδα μέσα σε λίγες ώρες έπρεπε να βρει τα πατήματά της και να αλλάξουν άρδην οι ρόλοι που είχαν ως εκείνο το σημείο οι παίχτες.
Στο τουρνουά Ακρόπολης η Γεωργία κάνει την έκπληξη και μας κερδίζει, μία Γεωργία του Ζούρου που έφτασε ένα βήμα από την πρόκριση στην επόμενη φάση και έχοντας κερδίσει την Λιθουανία (τότε φάνηκε πως μας είχε κερδίσει μία ομάδα μικρομεσαία που εκ των αποτελεσμάτων φάνηκε μια δουλεμένη ομάδα, σε σχέση με την Ελληνική).
Στους αγώνες με Ιταλία και Σερβία βγάλαμε πείσμα και ενέργεια (παίζαμε εντός έδρας και είχαμε ευνοϊκή διαιτησία),
Τα τελευταία λεπτά μάλιστα του φιλικού με τους Σέρβους κάναμε μία ανατροπή με πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο που έδειξε πως η Εθνική μας μπορεί...
Στα φιλικά φάνηκε η αδυναμία της ομάδας στο αμυντικό κομμάτι και δυσκολία σε σετ παιχνίδι. Κυρίως οι επίθεση λειτουργούσε με βάση το προσωπικό ταλέντο, καθώς τα συστήματα ήταν μία λέξη άγνωστη... και εδώ έρχεται η πρώτη κρυάδα βλέποντας τον προπονητή να μην είναι ο ίδιος πάνω από όλα έτοιμος να διαχειριστεί ένα σύνολο με πλούσιο ταλέντο.
ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΦΑΣΗ ΟΜΙΛΩΝ
Ο αγώνας με την Ισλανδία παρά τη διαφορά των 30 πόντων έδειξε την αδυναμία της Ελληνικής άμυνας και τα μπλακ αουτ που τρώει μέσα στον αγώνα. Η Ισλανδία δεν ήταν το σύνολο που θα έκανε την ομάδα να χάσει το ρυθμό ή θα έβαζε δύσκολα πάραυτα.
Επόμενος αγώνας και πολυδιαφημιζόμενος ήταν ο αγώνας με τη Γαλλία. Μία Εθνική που για 30 λεπτά έπαιζε κοιμισμένη χωρίς αρχή μέση και τέλος. Όταν δέχεσαι πάνω από 50 πόντους στο ημίχρονο και η ευστοχία των Γάλλων είναι αξιοζήλευτη, κάτι δεν κάνεις καλά... Η Επίθεση ήταν σε ικανοποιητικά επίπεδα (με προσωπικές ενέργειες) αλλά τι να το κάνεις όταν τρως εύκολους πόντους.
Η αρχή της αντεπίθεσης έγινε με την ενέργεια που έβγαλε ο Θανάσης... κέρδισε 3 φάσεις και ξύπνησε κάπως την Ελληνική ομάδα, πίστη και λίγα εύστοχα τρίποντα κάλυψαν μία διαφορά 20+ πόντων σε μόλις 5-6 μπασκετικά λεπτά. Ο αγώνας είχε χαθεί όμως η ομάδα έβγαλε παλμό.
Επόμενος αγώνας με τη Σλοβενία που της έχουμε πάρει τον αέρα... Μπήκαμε πάλι κοιμισμένοι. Η άμυνα έχανε ξανά και βρεθήκαμε να κυνηγάμε το σκόρ από νωρίς... Κάπου εκεί ξυπνήσαμε βγήκαμε μπροστά και ενώ το παιχνίδι ήταν κατηφορικό προς τα εμάς ο προπονητής ξεχνάει το κοντό σχήμα και φορτώνει τη μπασκέτα με τον Μπουρούση...(εβαλε και Μπογρη, ω θεοί!!! 2 φάουλ σε δυο φασεις) Ξαφνικά η επίθεση νέκρωσε, χωρίς κίνηση, μονοδιάστατη και η άμυνα άρχισε ξανά να αντιμετωπίζει προβλήματα. Ένα δικό μας παιχνίδι χάθηκε...
Ο αγώνας με την Φινλανδία ήταν ουσιαστικά μία καλή προπόνηση για τον κρίσιμο αγώνα με την Πολωνία. Έτσι το είδαμε όλοι μας και έτσι αποδείχθηκε... Κάθε σχολιασμός είναι περιττός ακόμα και όταν μειώσαμε τη διαφορά, η απουσία του Πρίντεζη (που μαζί με το Σλούκα κάνουν εξαιρετικό τουρνουά) έδειχνε το ίδιο πράγμα... πάμε για τον τελικό με την Πολωνία με όσες δυνάμεις έχουμε.
Το να φοβάσαι να αποκλεισθείς από τους Πολωνούς δεν είναι καλό σημάδι. Το ξέραμε όμως πως η ομάδα αυτή όσο άσχημα και αν παίζει σαν ομάδα δεν γίνεται να χάσει από την Πολωνία (πόσο μάλλον όταν λείπει και ο Σλότερ).
Μέσα στο γήπεδο η Εθνική έδειξε να κερδίζει πόντους και αυτοπεποίθηση όσο περνούσε ο χρόνος σε όλους τους τομείς! Η χημεία Καλάθη και Σλούκα που μαζί έβαλαν 50 πόντους!!!! έδειξε το δρόμο... Τα τρίποντα άρχισαν να μπαίνουν (κάτι που είχε αρχίσει και με το ματς της Φινλανδίας) και ουσιαστικά έκαναν την διαφορά...
ΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ
Η Εθνική έχει πλούσιο ταλέντο και μπασκετικό IQ ... Σλούκας, Καλάθης και για 5-10λεπτα ο Παπάς μπορούν να δώσουν ανάσες επιθετικές στην ομάδα καθώς ο Πρίντεζης μόνος του δεν αρκεί.
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο δίνει ενέργεια όταν είναι στο παρκέ ικανή να ξυπνήσει τους συμπαίχτες. Επίσης δεν εχει χασει ούτε ένα καλάθι διποντό ή τρίποντο με 11/11 παρακαλώ!!! Ολά σχεδόν βέβαια με δικές του ενέργειες.
Αγραβάνης, Παπανικολάου και Παπαγιάννης αρχίζουν να ανεβαίνουν βοηθώντας, κυρίως, αμυντικά την ομάδα.
Πίεση και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας μας έδωσαν τα περισσότερα καμ μπακ στα παιχνίδια. Δυστυχώς μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε πόντους καθώς στο σετ παιχνίδι και ειδικά σε άμυνα στο πικ εν ρολ είμαστε για κλάματα.
Διδυμο Σλούκα - Καλάθη: Εχουν χημεία και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε!
ΑΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ
Ο Παγκος: Ο Κώστας Μίσσας φέρει ευθύνη. Δεν έχουμε δει ένα σύστημα να πεις, μπράβο, δουλεμένο... παλεύουμε με το ποστάρισμα τον Πρίντεζη, που διαβάζεται εύκολα από την αντίπαλη άμυνα. Όποια φάση και αν βγαίνει είναι από προσωπική ενέργεια και όχι από ομαδική δουλειά.
Ελεύθερο σουτ: Το έχουμε, αλλά δεν το βάζουμε. Η ομάδα όταν κινείται και δεν είναι στατική βγάζει ελεύθερα σουτ, ακόμα και με τα ποσταρίσματα όταν κλείσει δεύτερος παίχτης τα σουτ υπάρχουν, αλλά δεν μπαίνουν. Θεωρώ πως είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας και φάνηκε στον αγώνα με την Πολωνία.
Επιμονή σε Μπουρούση: Τον έχω σε εκτίμηση, αλλά δεν μπορεί σε αυτό το τουρνουά. Είναι αργός σε άμυνα και επίθεση, βαρύς και κρατάει όλη την ομάδα πίσω. Ο Μίσσας επιμένει! Προτιμώ ένα χαμηλό σχήμα με Πρίντεζη στο 5 και Θανάση στο 4 και βοήθειες από πάγκο με Αγραβάνη και Παπαγιάννη.
Μπόγρης: Γιατι τον πήρε; Αν δεν έχει σκοπό να τον χρησιμοποιήσει γιατί τον πήρε; Χίλιες φορές ο Μήτογλου που έχει και το τρίποντο είναι πιο ελαφρυς (παλιά ξινά σταφύλια τώρα...)
Πικ Εν ρολ: Τρομερό πρόβλημα στο αμυντικό κομμάτι. Δεχόμαστε πόντους με ευκολία. Δεν είναι τυχαίιο ότι ανασταίνουμε τον κάθε πεθανένο παίχτη της αντίπαλης ομάδας και τον κάνουμε ήρωα!
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
Η ομάδα πηγαίνει στον αγώνα με τους Λιθουανούς σε μειονεκτική θέση. Τόσο από άποψη προϊστορίας (8 ήττες - 2 νίκες) όσο και από άποψη ετοιμότητας. Οι Λιθουανοί που μετά το στραπάτσο από τη Γεωργία έκανα μόνο νίκες και τερμάτισαν στην πρώτη θέση έρχονται με φόρα. Μία ομάδα που τρέχει όταν χρειάζεται και οργανώνει σετ παιχνίδι με τον Βαλαντσιουνας να ειναι ο κυριως εκφραστής στο σκοράσισμα... Ένας παίχτης που μπορεί να κάνει γιο γιο την Ελληνική άμυνα εκεί που πονάμε!
Αν θέλουμε να κερδίσουμε πρέπει να βγάλουμε ενέργεια, όχι άμυνα με τα μάτια και απόσταση στα 2 μέτρα γιατί θα το πληρώσουμε ακριβά. Θα πρέπει να γίνει μικρό ροτέησον (δυστυχώς) και να τραβήξουν κουπί 6-7 παίχτες. Τα ελεύθερα σουτ θα πρέπει από την αρχή να μπουν για καθαρά θέμα ψυχολογίας.
Αν καταφέρουμε να μπούμε δυνατά και αν δεν μείνουμε πίσω ξανά!!!! 20 πόντους τότε έχουμε ελπίδες... έχουμε τα καλά μας διαστήματα και τα σερι... αρκεί αυτά να γίνουν για να πάρουμε διαφορά και όχι για να μειώσουμε το σκορ κ στο τέλος να μείνουμε από δυνάμεις!
Ολα ξεκινούν από το μηδέν. Το βράδυ του Σαββάτου θα αντιμετωπίσουμε μία ομάδα που είναι ΟΜΑΔΑ και θα πρέπει να βγάλουμε τον εγωισμό μας μπροστά, ο κόουτς δεν μπορεί να διαβάσει τα ματς και δεν έχει τον έλεγχο της πειθαρχίας στον πάγκο (έχουμε φάει τις περισσότερες τεχνικές ποινές όσο θυμάμαι να βλέπω την Εθνική), δεν φταίει όμως μόνο ο Μίσσας.
Όταν του έδωσαν μία ομάδα τελευταία στιγμή και όταν χάνεις το μεγάλο αστέρι σου μετά την βασική προετοιμασία δεν είσαι μάγος να αντιστρέψεις τα δεδομένα.
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ
Ο βασιλακόπουλος πρέπει να φύγει τώρα από την Προεδρία. Εκανε τον κύκλο του! Όλα ήταν λάθος από την αρχή... Όταν δεν σέβεται την ομάδα όπως θα έπρεπε και την βάζεις να παίζει σε γήπεδο με 40 βαθμούς κελσίου και σε 6 μέρες δίνεις 4 φιλικά... δεν μπορείς ρε παιδάκι μου.
Όταν αντί για ΔΡΑΚΟ πας να πολεμήσεις με ΜΙΣΣΑντεη και όταν φεύγεις πριν λήξει η πρώτη φάση των ομίλων.. δεν είσαι πρόεδρος που σέβεται την ομάδα τους παίχτες και τους Έλληνες φιλάθλους.
ΥΓ.1 Όλα ξεκίνησαν στραβά, στο χέρι των παιχτών είναι μόνο πλέον να αποδείξουν πως τα μεγάλα ματς τα κερδίζουν οι Έλληνες! Πάθος από το πρώτο λεπτό... το μπασκετικό DNA ρέει μέσα τς φλέβες σας.. παίξτε για εσάς και για εμάς.
Καλή επιτυχία!
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου