Εκείνη η άλλη...

Παιδεία. Λέξη με 3 συλλαβές. Μικρή τόση δα, μα μεγίστης σημασίας στη ζωή.

Ακούγοντας τη λέξη σίγουρα οι περισσότεροι θα σκεφτείτε όλους εκείνους που τέλειωσαν το σχολείο ή που σπούδασαν ή γενικά που τα έπαιρναν τα γράμματα από μικροί.

Το θέμα δεν είναι τα γράμματα λοιπόν. Δεν είναι οι γνώσεις. Δεν είναι πόσες ώρες έκατσες στο θρανίο ή στο γραφείο. Δεν είναι καν πόσα βιβλία έχεις στη βιβλιοθήκη σου.

Είναι κάτι πιο μεγάλο. Η παιδεία είναι αξία. Είναι ιδέα. Είναι σεβασμός. 

Η παιδεία είναι κάτι που δε διδάσκεται μέσα σε μια αίθουσα-Χιλιοειπωμένο-.

Αν βάζατε τον γλυκό μας γκούκλη να σας δώσει τον ορισμό της παιδείας θα βρίσκατε ότι προέρχεται από το αρχαίο ρ. παιδεύω που σημαίνει διδάσκω. Άρα νοητική και ψυχική καλλιέργεια ενός παιδιού μέσω της εκπαίδευσης.  Και μέχρι εδώ καλά. Μα υπάρχει η άλλη πλευρά. 

Μια παιδεία που την κατακτάς από πολύ νωρίς.

Παιδεία που παίρνεις από τους γύρω σου. Από τους στενούς γύρω σου. 

Έχετε ακούσει ότι τα παιδιά μιμούνται; Λόγου χάρη αν ο πατέρας ή η μητέρα βρίζει ή είναι επιθετικός/ή τότε το παιδί δεν μπορεί παρά να νομίζει ότι αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. 

Η εκπαίδευση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου διδάξει ποιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές. 

Το πως αντιδρούμε στη ζωή μας και πως αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα είναι θέμα παιδείας λοιπόν που παίρνουμε από το σπίτι μας. 

Και στ αλήθεια έχουμε έλλειψη παιδείας. 

Πάρτε παράδειγμα έναν άνθρωπο που με το παραμικρό θυμώνει ή βρίζει. 

Μια μη αποδεκτά φυσιολογική συμπεριφορά.

Οι εκρήξεις θυμού σε έντονο βαθμό ορίζονται ως ασθένεια υπό το πρίσμα της ψυχολογίας. Άρα κάποιος που επιτίθεται συνεχώς λεκτικά και θυμώνει και όλο αυτό το θεωρεί φυσιολογικό χρήζει βοηθείας. Το σπίτι του δεν του δίδαξε πως να συμπεριφέρεται πιο κόσμια. Δεν τον έμαθε να ελέγχει τον θυμό του. Ίσα ίσα τον δικαιολογούσε. Έτσι ο άνθρωπος αυτός έμαθε να χρησιμοποιεί την δικαιολογία που του έδωσαν και συνέχισε την λάθος συμπεριφορά.

Αυτός που βρίζει γιατί θυμώνει δεν είναι παρά ένα κακομαθημένο άτομο που ως άμυνα έχει εφεύρει ένα τρόπο μείωσης του συνομιλητή για να βολευτεί μέσα του. Να υποβαθμίσει το αντικείμενο της παρατήρησής του και έτσι να ναι γι αυτόν πιο ανώδυνο το όποιο αποτέλεσμα.

Μιλάω λοιπόν για την παιδεία που σέβεσαι τον άλλο. Παιδεία τρόπων αν θες.

Παιδεία σαν ηθική αξία.

Αυτό για μένα είναι παιδεία. 

Ο άλλος μπορεί να έχει 100 πτυχία και να μην ξέρει να φερθεί. Άρα το ποιοι είμαστε δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχουμε και παιδεία.