Άνθρωποι μόνοι που ψάχνουν το άλλο τους μισό...
Άλλοι κατηγορούν τον εαυτό τους που δεν το βρίσκουν, άλλοι τους άλλους που είναι τόσο διαφορετικοί...
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ πιστεύω ότι δε μας λείπει κάτι....
Μας λείπει η επικοινωνία με τους άλλους γιατί έτσι είμαστε εκ φύσεως...
Γεννιόμαστε ολόκληροι, μην το ξεχάσετε ποτέ....
Οι άνθρωποι απλά ερωτεύονται, πληγώνονται και μετά προσπαθούν να καλύψουν κενά....
Παρομοιάζουν την καρδιά τους με ένα παζλ που λείπουν κομμάτια...
Και σε κάθε επόμενο άνθρωπο αναζητούν κομμάτια να ταιριάξουν....
Δύσκολη διαδρομή..... τις περισσότερες φορές μάλιστα κάποιοι νεκρώνουν τα συναισθήματά τους μόνο και μόνο για να μην νιώσουν πόνο... ενδεχόμενο πόνο....
Και αναρωτιέσαι κάπου εδώ: μα πως; πως γίνεται να γνωρίζουν από πριν το αποτέλεσμα....
Δεν το γνωρίζουν... απλά το φοβούνται... και ότι φοβόμαστε συμβαίνει.....
Άραγε αναρωτήθηκες ποτέ από που προέρχεται ο φόβος της εγκατάλειψης στις σχέσεις μας με τους άλλους...;;
Άραγε γιατί ο Α εγκατέλειψε την Β....;
Άραγε γιατί ο Γ εγκατέλειψε εμάς..;
Και όταν δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο που οφείλεται ο φόβος;
Έτσι; γιατί απλά συμβαίνει; τυγχάνει; γιατί είναι ενδεχόμενο;
Λοιπόν σκέψου ότι από τη γέννησή μας νιώθουμε την πρώτη εγκατάλειψη....
Αυτή που από την κοιλιά της μάνας ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο και παύουμε να νιώθουμε ασφαλής.....
Και άθελά μας χαράζεται στη μνήμη αυτός ο φόβος.....
Έτσι κάθε φορά που κινδυνεύουμε να χάσουμε την ασφάλειά μας ο οργανισμός μας αντιδρά....
Ενεργοποιεί το σύστημά του για τον επικείμενο φόβο... γιατί έτσι νομίζει ότι πρέπει να κάνει....
Αν λοιπόν την επόμενη φορά νιώσεις έναν επικείμενο φόβο, ενεργοποίησε έναν εσωτερικό παρατηρητή και σκέψου: τι γίνεται εδώ; γιατί φοβάμαι; πρέπει να φοβάμαι; θα μου κάνει κακό αυτό που φοβάμαι....;
Πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές η απάντηση θα ναι αρνητική!
Και εκείνη τη στιγμή θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις αντιμετωπίσει τον φόβο σου και κατ' επέκταση το κενό σου!
Σας φιλώ!!!
© Παναγιώτα Γρουμπού
