Να ακολουθείς τη ζωή και όχι να σε προσπερνά!

Yπάρχουν στιγμές και στιγμές στις ζωές μας....στιγμές που ακούμε αλήθειες....
Eγώ προσωπικά τις μεγαλύτερες αλήθειες τις έχω ακούσει τη νύχτα....

Και η νύχτα έχει όντως κάτι μαγικό... ειπώνονται λόγια μέσα σε σπίτια αλλά και έξω από αυτά, κάτω από τον ουρανό, δίπλα στη θάλασσα, μέσα σε αμάξια....

Anyway, οι στιγμές χωρίζονται σε καλές και κακές και ξέρεις πιο είναι το παράλογο;

Ότι όσες άσχημες και επώδυνες στιγμές και να βιώσουμε, ο χρόνος περνά, ξεθωριάζουν ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε και τη μεγαλύτερη μελαγχολία την προκαλούν οι καλές στιγμές....

Μελαγχολία ή νοσταλγία;

Νοσταλγία με δόση μελαγχολίας υποστηρίζω....

Δεν υπάρχει μέρα που να μην θυμάμαι τα ξέγνοιαστα παιδικά μου χρόνια, το πόσο όμορφα είχα περάσει, την ανεμελειά που είχα, τις πρώτες μου δειλές γνωριμίες, τα φοιτητικά μου χρόνια, τη ζωή μου γενικά....

Μακάρι να μπορούσαμε να ζούμε ξανά και ξανά τις στιγμές τις όμορφες...

Μακάρι να υπήρχε ένα μαγικό κουμπάκι και να βιώνουμε συναισθήματα και χαμόγελα όποτε το θελήσουμε!

Αλλά δεν υπάρχει. Και αυτό είναι η ζωή. Προχωρά!

Και εσύ πρέπει να την ακολουθείς. Αλλιώς αν μείνεις στάσιμος θα σε προσπεράσει και ούτε που θα το καταλάβεις για πότε έφυγε...θα την δεις να χάνεται στο τέλος του δρόμου....ανήμπορος να την φτάσεις....

Θα τρέχεις, μα όσο και αν τρέξεις εκείνη θα χαθεί...

Κάθε φορά που κάνω flash back νιώθω τυχερή για όσα έχω κάνει στη ζωή μου και σίγουρα έχω πολλά ακόμα να ζήσω!

Τελικά ο τολμών ή ο επιμένων νικά;

Να ζείτε.

Έντονα.

Να τολμάτε.

Γιατί αλλιώς θα γεμίσετε απωθημένα.

Να αγαπάτε.

Είναι κάτι που σε ξεπερνά όταν είναι αληθινό.

Να χαμογελάτε.

Είναι τσάμπα και σου φτιάχνει πάντα τη διάθεση.

Να γεύεστε.

Τις μικρές χαρές που απλώνονται μπροστά σας.