Από το ημερολόγιο κάποιας που την έλεγαν μικρή!

Φάνηκε ποιος είσαι!

Όχι δε θα σε κατηγορήσω. Ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω; 
Τ' αφήνω όλα σε αυτό που πιστεύω...στη θεία δίκη...εδώ είναι ο παράδεισος εδώ και η κόλαση και ποιος ξέρει η κόλαση μπορεί και να πλησιάζει και θέλω να δω αν θα είναι εκεί να σου κρατάει το χέρι. Πάντως εγώ θα γελάω όπως γελάς τώρα εσύ.

Παίχτες σε ένα παιχνίδι άνισο. Εσύ με όπλο σου το ψέμα, εγώ με το μυαλό μου.

Το να αποκρύπτεις την αλήθεια χωρίς να λες ψέματα είναι το ίδιο...ψέμα!

Αλλά ευτυχώς για μένα δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα. Για να κάνω ένα βήμα σκέφτομαι πολλά...καμιά φορά είναι κακό αλλά δεν ξέρεις και από τι μπορεί να σε γλυτώσει...το μόνο κακό ήταν ότι είχες αρχίσει να με πείθεις ότι μπορεί και να πέφτω έξω...αλλά τελικά το ψέμα δε ζει για να γεράσει και η αλήθεια πάντα στο τέλος νικά.

Παραλίγο αλήθεια...παραλίγο και να με έπειθες....

Δεν ξέρω πως μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος...δεν ξέρω πως μπορείς να παίζεις με ανθρώπινες ζωές...

Μια μικρή μαριονέτα ήμουν που σου γλίστρησε από τα χέρια και ξέφυγε.

Και αυτό είναι που δεν δέχεσαι... ότι ξέφυγα..... 

Μην ανησυχείς...εύχομαι απλά καλή αναμέτρηση με το εγώ σου.

Εγώ δε θα είμαι εκεί για να την δω.

Αλλά θα την φαντάζομαι....και ξέρεις κάτι; όσες φορές και αν την σκεφτώ, γελάω!

© Παναγιώτα η Αθεράπευτη