Δεν την παλεύω λέμε.
Βαριέμαι.
Αφού λέω έτσι για πλάκα να κόψω τις φλέβες μου να δω αν θα βαρεθεί το αίμα μου να τρέξει και να αδειάσει από μέσα μου.
Και εγώ έχω συνηθίσει αλλιώς...έχω μάθει στις βόλτες,στο τάβλι,στα χαχανιτά,στα γέλια εκείνα με την παρέα μου μέχρι θανάτου....
Κρίμα που δεν μπορώ να τα παρατήσω όλα και να την κάνω κάπου στο εξωτερικό.
Εκεί που χάνεσαι μέσα στο πλήθος, που εξαφανίζεσαι, που κανείς δεν σε κοιτάει.
Eκεί που η Αθήνα θα έμοιαζε χωριό.
Κρίμα που δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματα όλων των φίλων μου...μακάρι να είχα τη λύση και μακάρι να ήσασταν όλοι χαρούμενοι αλλά συγγνώμη που σας το λέω βαρέθηκα να ασχολούμαι με τις ζωές σας.
Έχω και δικά μου ζόρια,στα οποία δυστυχώς δεν μπορεί κανείς σας να με βοηθήσει.
Και αυτό δεν σημαίνει ότι βαρέθηκα εσάς, αλλά βαριέμαι πλέον τα κλαψουρίσματα και τη μεμψιμεριά.
Ό,τι κάνουμε στη ζωή είναι επιλογή μας.
Μη χτυπάτε το κεφάλι σας! Αντί να γκρινιάζετε βρείτε ένα τρόπο να βγείτε από το πρόβλημά σας.
Άραγε σπούδασα για να χτίσω το μέλλον μου ή για να γίνω επαγγελματίας άνεργος...;
Γιατί καθένας σε αυτή την κοινωνία βρίσκεται στο μικροκοσμό του...το γαμωκοσμό του...και όλοι κοιτάνε πως να τα αρπάξουν,πως να ανέβουν,πως θα χώσουν το παιδάκι τους με το βίσμα...ρε ουστ!
Και τώρα την κάνω!
ΜΑΝΤΕΨΤΕ---βαρέθηκα!
© Παναγιώτα η Αθεράπευτη
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου