Δε φαντάζεσαι με τι ταχύτητα μπορείς να σπάσεις την εικόνα σου.

Έχεις νιώσει ποτέ το κενό;
Αυτό το βαθύ μαύρο μέσα σου που τίποτα δεν στέκεται ικανό να το γεμίσει;
Που του πετάς λέξεις, συναισθήματα, ευτυχία και το μόνο που ακούς είναι ένα αχνό μπαμ; Αδιαφορία παντού.....Πάρτε τσάμπα είναι. Κανείς δε νοιάζεται για το είναι σου.
Το κορμί σου θα θελήσουν πολλοί την ψυχή σου λίγοι, μπορεί και κανείς.

Όταν κλαις να ξέρεις πως τερμάτισες. Τερμάτισες τις άμυνές σου.
Δεν ισορροπείς πια. Το σχοινί σπάει.
Δε σ' ενδιαφέρει να δείχνεις δυνατός. Δε σε νοιάζει να προσπαθήσεις. Δε κάνεις βήμα.
Δεν αυτοεπιβάλλεσαι καν. Απλά αφήνεις τα δάκρυα να σε πλημμυρίσουν.
Ίσως είναι ο μόνος τρόπος να αισθανθείς και πάλι άνθρωπος. Ίσως αυτά να γεμίσουν το κενό σου.

Βιτρίνες όλοι.
Για τη φάση την γαμάουα. Για το φαίνεσθαι όλα.
Τι γαμάτα περνάτε ρε όλοι σας....ανάμεσά σας και εγώ.....Φωτογραφίες. Φωτογραφίες πολλές για να λέμε. Να έχουμε να λέμε.
Και χαμόγελα, και χοροί και ποτά. Μα κενό. Ένα απέραντο κενό.
Μια εικόνα ατρόμητη, σκληρή και γελαστή.
Μακάρι να ξέρατε πόσο εύκολα σπάει μια τέτοια εικόνα.
Μα πίσω από τη μάσκα δε βλέπει κανείς.

Ξερνάω πια με όλη τη δηθενιά γύρω μου.
Άνθρωποι κάνουν παρέα με κάθε είδους άνθρωπο από συμφέρον, από μόστρα από κάτι που είναι στο μικρό μυαλό τους. Από αντιλήψεις τύπου τα έχω καλά με σένα για να φανώ και εγώ.
Ξερνάω με όλους εσάς που νομίζετε πως μόνο έτσι θα πάτε μπροστά.
Ξερνάω με τα επιχειρήματά σας όταν δεν μπορείτε να εκτιμήσετε.

Μα έχω δει ανθρώπους να σέβονται αυτούς που ήταν εκεί όταν όλοι έφευγαν.
Έχω δει ανθρώπους να μετράνε το ποιος είσαι και να στέκονται δίπλα σου χωρίς μυστικά.

Και να σου πω ένα μυστικό; Σπάω....την εικόνα μου....μέρες τώρα, γιατί απλά κουράστηκα.

Υ.Σ. Να τσαλακώνεστε που και που για να θυμάστε ποιοι είστε και που πάτε

Παναγιώτα η Αθεράπευτη!