Kάθε φορά που κάνω μπάνιο τελευταία, τρέχουν οι σκέψεις και ξεχύνονται όπως το νερό.
Και όλο λέω θα γράψω και ποτέ δεν φτάνω ούτε καν στο πρόχειρο.
Σήμερα όμως το πήρα απόφαση.
Κάθε που με χτυπά το νερό χαλαρώνω.
Αναρωτιέμαι αν και οι άλλοι άνθρωποι κάνουν σκέψεις εκείνη τη στιγμή ή γαληνεύουν.
Εμένα καθώς με χτυπά το νερό του τηλεφώνου κλείνω τα μάτια και έξαφνα χάνονται οι σκέψεις.
Καθαρίζω.
Το σώμα μαζί και το μυαλό μου.
Καμιά φορά αν τύχει να κλάψεις, δάκρυ και νερό ενώνονται. Γίνονται ένα.
Και χάνονται μαζί στις υπόγειες σωλήνες.
Και το νερό μου αρέσει παραπάνω από ζεστό. Και μ αρέσει να γεμίζει ο χώρος υδρατμούς.
Τόσους που να μην βλέπω πλέον το είδωλό μου όταν θα τραβήξω την κουρτίνα.
Και βγαίνω και τυλίγομαι με την πετσέτα. Κοιτάζω γύρω μου μόνο νερό που εξατμίστηκε.
Έτσι και οι σκέψεις μου. Εξατμίζονται.
Και τρέχω να ντυθώ, να στεγνώσω το μαλλί και μετά να γράψω και έχω τόσο χαλαρώσει που ποτέ δεν γράφω.
Mα τώρα σας το είπα το πήρα απόφαση.
Καλημέρα!
Mε ακρως χαλαρωτικη διάθεση σας βρίσκει το δευτερο δεκαήμερο του μηνα.Καλησπέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήAγαπητέ ανώνυμε άργησα να δω το σχόλιό σου! Σε ευχαριστούμε πάντως!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή