Και φαντάσου λέει να βρεις εκείνον που θα σε αγκαλιάσει και θα κολλήσει όλα τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού σου.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές στην πορεία της ζωής μου, τι ακριβώς ήταν εκείνο που έκανε τους ανθρώπους να έχουν απωθημένα,κολλήματα, και να κουβαλούν κομμάτια.
Κατέληγα πάντα στο γεγονός πως δεν μπορούσα να ταυτιστώ απόλυτα μαζί τους. Όχι γιατί έστω στη ηλικία των 17-18 δεν είχα νιώσει το κόλλημα αλλά γιατί κάπου στα 18-19 αποφάσισα πως η ζωή μου είναι μια χαρά και πως μπορούσα πάντα να ζω και χωρίς τον άλλον.
Ακόμα και όταν έφτασα στην ηλικία του να γίνω γυναίκα συνέχισα με σθένος να πιστεύω το ίδιο. Συνέχισα να πιστεύω πως ακόμα και αν κάτι δεν μου ερχόταν όπως το ήθελα, σήμαινε πως έτσι ήταν γραφτό.
Και ούτε απωθημένα, ούτε κολλήματα ούτε τίποτα.
Και πάντα έλεγα ας μετανιώσουν οι άλλοι. Και η ειρωνεία ήταν πως μετάνιωναν και εγώ αδιαφορούσα. Αδιαφορούσα να με εκτιμήσουν όταν πια με έχαναν.
Η αξία του ανθρώπου φαίνεται όταν σε έχει. Όχι όταν δεν σε έχει.
Και αυτό ήταν αρκετό για να κλείνω τις πόρτες μου.
Το δε κόλλημα που πάθαιναν οι περισσότερες με τον πρώτο τους αυτό και αν δεν το κατάλαβα ποτέ. Όσο καλός και να ναι ο άλλος είναι απλά σ@ξ.
Και το σ@ξ από μόνο του δεν γεμίζει τίποτα παρά μόνο τα κύτταρά σου με ηδονή.
Και ήμουν από εκείνες που δεν έχω ακούσει όχι στη ζωή μου. Άτιμη συνήθεια να παίρνεις ό,τι θέλεις. Και ίσως οι μόνες στιγμές που απογοητευόμουν στη ζωή μου να ταν εκείνες που ο αντίπαλος μου φαινόταν δύσκολος μέχρι να καταλάβω πως όλοι έχουν τα κουμπιά τους.
Βέβαια με μερικούς ανθρώπους δε κουμπώνεις ποτέ. Και έτσι, έμαθα και να φεύγω.
Γιατί το διαφορετικό δεν συμβιβάζεται. Γιατί το διαφορετικό έχει μέσα του μια πάλη αδύνατη να καταλαγιάσει στα συνηθισμένα.
Γιατί βαριέμαι τους προβλέψιμους ανθρώπους και αυτούς που δεν κάνουν τίποτα πλέον να σε κερδίσουν αφού σε αποκτήσουν.
Και έτσι κάπου εκεί που βαριέσαι και ανατροπή δεν βλέπεις, πετάς δυο ρούχα στις αποσκευές τους μυαλού σου και φεύγεις. Με ταχύτητα κιόλας.
Μόνο όταν φεύγεις να το χεις σκεφτεί καλά...να είσαι σίγουρος....δεν υπάρχει γυρισμός.
Και δε μετάνιωσα ποτέ για τις φορές που έφυγα.
Μόνο για τις φορές που γύρισα γιατί κάπου βαθιά πίστευα πως έχω κάνει λάθος!
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου