Πριν καιρό έψαχνα τρόπους να διαχειριστώ την τόση βλακεία που έβλεπα εδώ μέσα (facebook).
Ή θα έκλεινα το προφίλ μου ή θα ξερνούσα καθημερινά από την γελοιότητα σας. (Άλλο αστείο άλλο γελοίο. Μια διαφορά που πρέπει επιτέλους να μάθετε).
Με τον καιρό κατάλαβα πως η λύση ήταν απλά αυτή η μαγική λίστα με το όνομα block users (αποκλεισμός χρηστών).
Και έτσι άρχισα να μπλοκάρω πολύ κοσμάκη γιατί με ενοχλεί να βλέπω ηλίθια σχόλια και tagg (ετικέτες συνήθως ονομάτων).
Με ενοχλεί να ξέρω ότι κάποιες είναι βαλτές και ασχολούνται μαζί μου και δεν κοιτάνε τη ζωούλα τους.
Με ενοχλούν τα add (προσθήκη φίλου) από κοπέλες που δεν γνωρίζω. Στην περίπτωση μερικών κάνω μια μικρή εξαίρεση, τις δέχομαι για να γελάσω λίγο που νομίζουν ότι κατάφεραν να μπουν στο προφίλ μου αγνοώντας φυσικά την ύπαρξη λίστας στην οποία βρίσκονται! Μετά από καιρό αφού έχω γελάσει εγώ τελικά με τα δικά τους προφίλ τις κάνω μπλοκ.
Και κάπως έτσι ηρέμησα.
Το κακό βέβαια είναι ότι ο γνωστός του γνωστού ω γνωστέ, σου λέει ρε είδες αυτό; και εκείνο; και το σχόλιο και την φώτο και τον τάδε κ την ταδε;
Ε και πάνε και σου μαμάνε ανελέητα την ψυχολογία άνθρωποι γνωστοί/φίλοι χωρίς να το ξέρουν.
Πίεση στο κόκκινο...εγώ πάντως έτσι νιώθω.
Και εκείνη τη στιγμή βρίζω άπειρα πολύ μέσα μου. Στέλνω πολύ κόσμο στον αγύριστο.
Πρέπει βλέπεις να επαναφέρω το ph του νευρικού μου συστήματος.
Αλλά δε με νοιάζει. Δε μετανιώνω για αυτά που σκέφτομαι και λέω από μέσα μου. Μετανιώνω που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να τα πω ποτέ δυνατά να τα ακούσουν και αυτοί που πρέπει. Να δούμε με τί επιχειρήματα θα αντέκρουαν αλήθειες. Γιατί εγώ όταν μιλώ ξέρω πάντα τι λέω.
Άλλες φορές βέβαια δεν αξίζει ούτε στάλα σάλιου να χαλάσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν αλήθεια στο ψέμα τους. Άδικος κόπος να τους λες ότι το λευκό είναι λευκό και να εμμένουν να σου λένε πως βλέπουν μόνο μπεζ.
Kαι ας με είπαν κακιά και ας με είπαν εγωίστρια. Εγώ ξέρω. Έζησα πολλές φορές από επιλογή.
Πολύ σπάνια από ανάγκη.
Και αν πιστεύω στο κρυμμένο κομμάτι των άλλων. Στο καλό. Είναι γιατί έτσι είμαι εγώ.
Μα αν δεν θέλουν οι άλλοι να καλλιεργήσουν την καλή πλευρά τους αυτή που μπορεί και στιγμιαία να έχεις δει είναι μάταιο.
Λέω στον εαυτό μου συχνά πως δεν γίνεται να βγάλεις κάποιον από τα σκατά αν δεν θέλει. Απλά δεν γίνεται.
Και πάντα έλεγα πως η σιωπή είναι απάντηση, ίσως η πιο εκκωφαντική που έχει υπάρξει.
Γι' αυτό μου τη σπάει να μου λένε γιατί δεν απαντώ άτομα που δεν είχαν το θάρρος να ζητήσουν μια συγνώμη και ας μην την εννοούσαν. Θράσος όμως άπειρο. Αυτή είναι η διαφορά.
Και να σας πω και κάτι;
Δε μετάνιωσα ποτέ ούτε για τις σιωπές που έφτιαξα ούτε για τα όχι που είπα.
Ένας ποιητής μας λέει: "Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε."
Υ.Σ. Να προσέχετε αυτούς που ενώ δεν έδωσαν τίποτα, θεωρούν ότι τους χρωστάτε. (Το λογαριασμό τον πληρώσαμε κύριοι/ες και τα ρέστα δικά σας)
Βοnus track: https://www.youtube.com/watch?v=1VAZH6815I0
