Στον αγύριστο!

Πεντέμισι μήνες μετά άσε με να σου πω κάτι.
Τώρα που ηρέμησα και τώρα που το μυαλό μου μπήκε σε σειρά.

Δε με νοιάζει πια να 'ρθεις. Βασικά δε με ένοιαζε ποτέ.
Δημιούργησα απλά μια επίπλαστη ανάγκη νομίζοντας πως ένιωσα κάτι βαθύ για σένα.
Αλλά ήταν τόσο επιφανειακό όσο είσαι κι εσύ.

Εγώ ξέρω και ποια είμαι και τι θέλω και που πάω. Γι αυτό και δεν αρκούμαι να πατώνω σε ρηχά νερά.
Μου αρέσει να κολυμπώ σε βαθιές θάλασσες.

Μπορεί να προσπάθησες να με αποπροσανατολίσεις αλλά λίγο πριν την τελική ευθεία ξέφυγα.

Και αυτό αρχικά ήταν που δεν δέχτηκες. Ούτε τότε, ούτε τώρα.

Το μόνο που σου χρεώνω και μου το χρεώνω είναι οι στιγμές που δόθηκα χωρίς να προστατέψω τον εαυτό μου. Αυτό δεν (σ)το συγχωρώ.

Και δυστυχώς όσο με πλήγωνες τόσο έμενα. 

Τι είναι και αυτό το χούι των ανθρώπων ε; Να μένουν εκεί πονούν.

Tόσο καιρό περίμενα να πιούμε ένα καφέ σαν άνθρωποι που μοιράστηκαν ζωή.
Ζωή ρε. Σου λέει κάτι; Ήταν κάτι που πίστευα ότι το ξέρεις.

Μοιραστήκαμε σάλιο, υγρά, ανάσα, φαγητό, έρωτα, κρασί, μπύρες, στιγμές.
Εσύ όμως τα έσβησες αυτά. Ή μάλλον δεν σήμαιναν και τίποτα.

Πως αντέχεις τον εαυτό σου άραγε;; Δε θα μάθω και ούτε θέλω.

Μην ανησυχείς πια. Δεν νιώθω θυμό. Ούτε απογοήτευση.

Ο καφές κρύωσε. Πάγωσε.
Η όποια προσπάθειά μου αντικαταστάθηκε με απάθεια.
Η συμπεριφορά μου πλέον είναι αυτή που είναι και πλήρως ανάλογη των πράξεών σου.

Εγώ ερωτεύτηκα άνθρωπο. Με δική του προσωπικότητα, ανάγκες και εγωισμό.
Τώρα πια βλέπω ένα υποχείριο, λυπάμαι που νόμιζες πάντα πως είσαι ο πιο δυνατός.
Λυπάμαι που δεν ξέρεις να νιώθεις. Δεν ξέρεις πως είναι η αγάπη.

Και αν και δεν τρέφω καμία εκτίμηση στην πρώην σου χαίρομαι για ότι σου έκανε. Χαίρομαι γιατί αυτή είχε τα κότσια να σου φερθεί όπως φέρεσαι εσύ στις γυναίκες. Και μπράβο της. Δεν γλίτωσες εσύ από εκείνη. Αυτή γλίτωσε από σένα.

Καμιά φορά που σε σκέφτομαι γελάω.
Την έχει δει και γκουρού του έρωτα ο μαλάκας! (έτσι λέω στον εαυτό μου)

Δεν θέλω να γράψω άλλα. Μη νομίζεις ότι ξέμεινα από έμπνευση, από λέξεις για σένα ξέμεινα.

Και να σου πω και κάτι; Στον αγύριστο....έτσι....χωρίς φόβο και πάθος!