ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
loading...

ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

11:38 μ.μ.

Καλοκαίρι... Βρισκόμαστε Στην Γοητευτικότατη Λέσβο!!!! Μεσημέρι Γύρω στις 12!!! Έχουμε σταματήσει σε έναν έρημο μύλο!!! Η πόρτα κλειστή. Έχει ένα λουκέτο, αποφασίζουμε να φύγουμε, αλλά τόσο κόπο κάναμε..
-"Φτου γκαντεμιά, θα ήθελα να δω πως είναι μέσα", είπα, σπρώχνοντας για τελευταία φορά την πόρτα. Και τότε, αυτή άνοιξε...
Κοίταξα το λουκέτο, ήταν στην θέση του, περασμένο μέσα στους κρίκους... όμως το μεγάλο καρφί από τον τοίχο είχε βγει. Στην ουσία ίσα που κρατούσε την αλυσίδα που ήταν περασμένη στο σκουριασμένο λουκέτο...

Σκοτάδι, παρόλο που ήταν μέρα... βάλαμε τα κεφάλια μας σιγά-σιγά μέσα... το τρίξιμο της πόρτας καθώς την ανοίγαμε, μαγεία, από άλλη εποχή!

Με τα πολλά και τα λίγα μπήκαμε... 2 πατώματα, πέτρινες σκάλες! Σχεδόν άδειος ο μύλος, εκτός από μια καρέκλα σπασμένη στην είσοδο και την ρόδα που αλέθει το κριθάρι. Καθίσαμε στο πάτωμα, κουβεντιάσαμε, γελάσαμε.... Νιώσαμε τόσο όμορφα στον χώρο, κάτι πέρα από τα γνωστά που κάνεις σε μία μεγάλη πόλη!

Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε. Κατεβήκαμε τις σκάλες, ανασάναμε τη σκόνη από τα διψασμένα ρουθούνια μας για καινούριες "μυρωδικές"-εμπειρίες και βγήκαμε στον ήλιο! Έβαλα την κάμερα απέναντι, σε ένα πεζούλι. Κλικ.. αυτό ήταν... Άλλη μία ανάμνηση αποθηκεύτηκε στην κάρτα της φωτογραφικής μηχανής...
Με προσοχή βάλαμε το μεγάλο καρφί πάλι στον τοίχο και ο μύλος έκλεισε ξανά, περιμένοντας ίσως κάποιον άλλο φυσιολάτρη να σταθεί τυχερός και να ανοίξει την πόρτα...

Το βράδυ Επιστρέψαμε στο σπίτι, στη Μυτιλήνη, ήπιαμε το καφεδάκι μας να συνέλθουμε, κάναμε το μπάνιο μας... χαλαρώσαμε και καθίσαμε να απολαύσουμε πλέον ήρεμοι από όλους και όλα, την ημέρα που πέρασε, τις φωτογραφίες που τραβήξαμε! 

Φτάσαμε στην φωτογραφία του Μύλου, την είδαμε σχολιάσαμε τους εαυτούς μας και προχωρήσαμε παρακάτω, στην επόμενη φωτογραφία...
-Κάνε λίγο πίσω, μου είπε ο φίλος μου, "βάλε ξανά την φωτογραφία του Μύλου", συμπλήρωσε!
-"Τι λες τώρααααα" φώναξα, κοιτάζοντας με γουρλωμένα μάτια το θέαμα!

Ενώ δεν υπήρχε άνθρωπος μέσα στο Μύλο, ενώ δεν πέρασε κανένας, ενώ καθίσαμε πάνω από μία ώρα μέσα...και δεν παρατηρήσαμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, μία φιγούρα μας κοιτά από το παράθυρο, μια φιγούρα γυναίκας, θλιμμένη, στεναχωρημένη, σαν να μας λέει..."γιατί φεύγετε, είναι και γω εδώ", γιατί δεν με βλέπετε;"
Ένα τόσο παραπονεμένο βλέμμα, δεν φοβηθήκαμε, δεν τρομάξαμε, απλά νιώσαμε λίγο "τυφλοί' που διαπιστώσαμε πόσο άδειοι ήμασταν που κοιτούσαμε τοίχους, πέτρες, λάσπη και χώμα... αντί να προσπαθούμε να αισθανόμαστε το διαφορετικό, το ότι μια ψυχή, ένα φάντασμα (πλέον για μένα λάθος έννοια) ήταν εκεί, μας ζητούσε, αλλά δεν ακούσαμε, ούτε είδαμε... 

Σαν ανάμνηση, παρουσιάζω την φωτογραφία που 3 χρόνια "φιλούσα" στο σκληρό δίσκο...
Λίγοι την έχουν δει, 
ακόμα πιο λίγοι έχουν πιστέψει...
Την είχα ονομάσει " Η κοπέλα του Μύλου"...


0 Σχολίασε το Άρθρο...:

Δημοσίευση σχολίου

 
ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ