Η ηλικία στον τίτλο είναι εντελώς ενδεικτική και επιλέχθηκε γιατί τόσο είναι η Μadonna. To ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα 60, 70 ή ακόμη και στα 40 - ανάλογα με τις περιστάσεις και το πώς βολεύει. Εδώ η αφορμή είναι απλά το συγκεκριμένο πέσιμο και τα σχόλια που ακολούθησαν.
Η αλήθεια είναι πως η Μadonna δεν έπεσε. Δηλαδή δεν στραβοπάτησε και δεν έχασε την ισορροπία της με αποτέλεσμα να βρεθεί φαρδιά πλατιά στα πατώματα. Στην πραγματικότητα παρασύρθηκε από τον μανδύα της ο οποίος δεν είχε λυθεί. Οποιοσδήποτε θα πάθαινε το ίδιο. Όποια και αν ήταν η ηλικία του. Το διαδίκτυο είχε όμως αποφασίσει πως η Μαντόνα έπεσε. Και έπεσε επειδή είναι γριά και πρέπει να σταματήσει να χορεύει και να κάνει show που ούτε 20άρα δεν μπορεί να κάνει.
Αυτό που συνέβη θα είχε τα ίδια αποτελέσματα ακόμη και αν ήταν 30 χρόνια νεότερη, αλλά εδώ το θέμα ήταν για ακόμη μια φορά η ηλικία της. Πράγμα που είναι πολύ ενοχλητικό και γίνεται ακόμη πιο άσχημο όταν οι περισσότερες που την κανιβάλισαν ήταν γυναίκες. Ωστόσο η γριά σηκώθηκε και χωρίς να έχει πάθει καρδιά, να έχει σπάσει τα κόκαλά της ή να της έχει φύγει η μασέλα, συνέχισε, δίνοντας μαθήματα που θα ήταν χρήσιμα σε 20χρονους ποδοσφαιριστές.
Είναι σαν να μετράμε και να καταγράφουμε χρόνο με τον χρόνο την ηλικία μιας γυναίκας, λες και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή (της πτώσης) θα της το χτυπήσουμε.
Την επόμενη μέρα μίλησε για αυτό που της συνέβη και η διαπίστωσή της αποτυπώνει πλήρως το πνεύμα της εποχής: "Kανείς δεν θα μπορούσε να πει κάτι τόσο υποτιμητικό για έναν μαύρο ή έναν ομοφυλόφιλο. Αλλά, η ηλικία μου φαίνεται πως είναι κάτι που πάντα θα γίνεται στόχος χλευασμού. Και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό αναρωτιέμαι γιατί κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό και γιατί δεν θεωρείται ρατσιστικό. Γιατί οι γυναίκες έχουν αποδεχτεί πως από κάποια ηλικία και έπειτα δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα και δεν θα πρέπει να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Απλά δεν το καταλαβαίνω και εγώ ποτέ δεν ακολουθούσα τέτοιους κανόνες και δεν σκοπεύω να το κάνω τώρα."
Σ' αρέσουν δεν σ'αρέσουν τα τραγούδια της και τα χορευτικά της, αυτή η γυναίκα μάλλον έχει δίκιο. Συμπτωματικά, δύο μέρες μετά την δήλωσή της Μadonna, εμφανίζεται στην Τelegraph ένα υπέροχο κομμάτι με τίτλο που αναφέρει πως η 69χρονη Debbie Harrie αρνείται να συνταξιοδοτηθεί και κάνει σεξ. Το άρθρο είναι πραγματικά μεγάλο και η συνέντευξη έχει ένα σκασμό πράγματα πολύ πιο αξιόλογα για τίτλο από το πώς μια 69χρονη μιλά για punk και σεξ. Την ίδια ώρα η Κριστίν Σκοτ Τόμας αναφέρει στoν Ιndependent την καταστροφή των γυναικών που πενηνταρίζουν στο Χόλιγουντ και το πώς όσο οι ηθοποιοί μεγαλώνουν οι ρόλοι λιγοστεύουν.
Κάπου εδώ συνειδητοποιώ και εγώ πως κάθε φορά που γράφουμε κάτι για την Μαντόνα θα αναφερθεί η ηλικία της. Για εμάς τους δημοσιογράφους δεν είναι ποτέ σκέτο "η Μαντόνα", αλλά η "56χρονη Μαντόνα". Το ίδιο συμβαίνει μυστηριωδώς με όσες ειδήσεις έχουν να κάνουν με γυναίκες άνω των σαράντα. Καμιά φορά μάλιστα η κατάσταση ξεφεύγει και γράφεται η ηλικία ακόμη και μιας 23χρονης. Ανατρέχω πίσω σε άλλα άρθρα και ειδήσεις και βλέπω πως σχεδόν ποτέ δεν αναφέρουμε την ηλικία του Στινγκ, του Μικ Τζάγκερ και του Ιγκι Ποπ. Είναι σαν να μετράμε και να καταγράφουμε χρόνο με τον χρόνο την ηλικία μιας γυναίκας, λες και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή (της πτώσης) θα της το χτυπήσουμε.
Τα πράγματα αλλάζουν ακόμη πιο πολύ όταν η κουβέντα αφορά το σεξ. Και αυτό ισχύει για άντρες και γυναίκες. Ο ηλικιωμένος άντρας με την πιτσιρίκα θα είναι ή μάγκας ή διεστραμμένος γεροβρωμιάρης. Η δε συντροφός του είναι μάλλον τσούλα που θέλει να του φάει τα λεφτά - έχει δεν έχει. Αν μια γυναίκα όμως έχει έναν μικρότερο εραστή είναι το λιγότερο πόρνη. Γενικά η γυναίκα μετά τα πενήντα θα πρέπει σταδιακά να εγκαταλείπει όλες τις χαρές της ζωής για να μην την πουν γεροντομπεμπέκα. Δεν μπορεί να χορεύει, δεν μπορεί να τραγουδά, δεν μπορεί να φορά ρούχα που δεν είναι στολή, δεν μπορεί να γυρνά σπίτι της στις 5 το πρωί και φυσικά δεν μπορεί να ευχαριστιέται το σεξ, ή τουλάχιστον να το παραδέχεται. Ακόμη και αν η επιστήμη έχει εδώ και χρόνια αντίθετη άποψη, όταν η γυναίκα σπάσει πρέπει να μαζευτεί. Kάπου εκεί αρχίζουν και τα αστεία με την ηλικία...
Το διαδίκτυο αποφάσισε πως η Μαντόνα έπεσε. Και έπεσε επειδή είναι γριά και πρέπει να σταματήσει να χορεύει και να κάνει show που ούτε 20άρα δεν μπορεί θεωρητικά να κάνει.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που επιχειρεί να καταρρίψει τους μύθους των ηλικιωμένων ανθρώπων. To βιβλίο "Great Myths of Aging" δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ ανδρών και γυναικών και είναι ιδανικό για το φινάλε αυτού των κάπως ατάκτως ερριμμένων σκέψεων που έκανα παραπάνω.
Ιδού 7 μύθοι για τους ηλικιωμένους ανθρώπους:
1. Οι ηλικιωμένοι χάνουν το ενδιαφέρον τους για το σεξ.
Πολλές έρευνες αποδεικνύουν ότι αυτό είναι λάθος. Σε μια μελέτη, το 74% των γυναικών και 72% των ανδρών ηλικίας μεταξύ 75 και 85 αναφέρουν ότι το καλό σεξ είναι απαραίτητο για τη διατήρηση μιας σχέσης. Όταν υπάρχει διαθέσιμος σύντροφος είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι κάνουν σεξ. Όταν θεωρούμε πως οι ηλικιωμένοι είναι απλά χαριτωμένοι και τους θεωρούμε σεξουαλικά αδρανείς τότε απλά πέφτουμε έξω.
2. Εάν οι μεγάλες σε ηλικία χήρες βγουν με κάποιον τότε ψάχνονται για γάμο.
Μερικές χήρες θα ήθελαν όντως να βρουν νέο σύζυγο, αλλά πολλές θέλουν απλά να ντυθούν, να βγουν έξω ένα βράδυ και να δείχνουν όμορφες απέναντι σε κάποιον που θα τους κάνει λίγη συντροφιά. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι δεν θέλουν στην πραγματικότητα να ξαναπαντρευτούν. Το έχουν κάνει, δεν έχουν καμιά διάθεση να το ξαναζήσουν και οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις του γάμου τους είναι μάλλον αδιάφορες.
3. Οι ηλικιωμένοι είναι τσιγκούνηδες.
Αυτό το αρνητικό στερεότυπο έχει τις ρίζες του στο μπέρδεμα μεταξύ τσιγκούνιάς και λιτότητας. Μία από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι μετά τη συνταξιοδότηση είναι το πώς θα ξοδέψουν τα χρήματά τους με φειδώ ώστε να παραμένουν ανεξάρτητοι. Σημειώνεται επίσης πως τις περισσότερες φορές υπάρχει εκροή χρημάτων από τους μεγαλύτερους προς τους μικρότερους.
4. Οι ηλικιωμένοι προκαλούν περισσότερα τροχαία ατυχήματα από τους νεότερους ανθρώπους.
Μάλλον δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι ηλικιωμένοι που τρέχουν, δεν φορούν ζώνη, γράφουν μηνύματα στο κινητό τους και οδηγούν μεθυσμένοι είναι τελικά πολύ λιγότεροι από τους ενήλικες μικρότερης ηλικίας και λιγότερο επικίνδυνοι γιατί συνήθως είναι διπλά προσεκτικοί.
5. Οι ηλικιωμένοι φοβούνται πολύ περισσότερο τον θάνατο από κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα.
Η έρευνα έχει δείξει ότι εκείνο που φοβούνται περισσότερο τον θάνατο είναι οι μεσήλικες. Σε γενικές γραμμές, οι ηλικιωμένοι ανησυχούν περισσότερο με τις συνθήκες του θανάτου σε σχέση με το αναπόφευκτο του. Οι περισσότεροι επιθυμούν να ελέγξουν τον τόπο και την διαδικασία του θανάτου, και να πεθάνουν με αξιοπρέπεια.
6. Οι ηλικιωμένοι είναι πιο καταθλιπτικοί.
Η αλήθεια είναι πως μεταξύ των ενηλίκων η έρευνα δείχνει πως τα ποσοστά της κατάθλιψης είναι τα ίδια ή και χαμηλότερα. Ωστόσο το γεγονός πως πολλοί ηλικιωμένοι ζουν σε γηροκομεία και κλινικές γίνεται συχνά ένας σημαντικός λόγος να εμφανιστούν συμπτώματα.
7. Οι ηλικιωμένοι ανησυχούν πολύ να μην πέσουν.
Είναι γεγονός πως κάθε χρόνο ένας στους τρεις ανθρώπους άνω των 65 θα βιώσει μια πτώση. Αυτή η πτώση συχνά είναι πολύ σοβαρή και δημιουργεί μόνιμα προβλήματα στο 30% όσων πέφτουν. Ωστόσο οι περισσότεροι πιστεύουν πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ σε αυτούς και δεν παίρνουν κανένα μέτρο πρόληψης, ούτε καν στα σπίτια τους όπου συμβαίνουν τα περισσότερα ατυχήματα.
