Για να ταυτιστείς απόλυτα με το post, μην ξεχνάς το play!
Είναι σκληρό το αντίο. Το γνωρίζω κι από πρώτο κι από δέκατο χέρι. Η λέξη από μόνη της δεν σου λέει και πολλά. Είσαι σίγουρος πως εκείνη τη στιγμή που την ξεφωνίζεις ή που την ακούς, η ιστορία έχει τελειώσει κι εσύ απλά καλείσαι να την προσπεράσεις το ταχύτερο δυνατόν. Η όλη ουσία βρίσκεται στο μετά. Στο διάστημα που ακολουθεί ύστερα από τη στιγμή που θα ειπωθεί το αντίο. Και δεν εννοώ τα πρώτα 2 με 3 δευτερόλεπτα. Εννοώ την επόμενη ώρα, ημέρα, εβδομάδα, μήνα ακόμη και χρόνο...
Την ημέρα που σου είπα εκείνο το αντίο δεν το καλο-σκέφτηκα και πολύ. Βλέπεις είχα σκεφτεί τόσο πολύ αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου ξανά και ξανά, που όταν πραγματικά ήρθε η ώρα ήμουν αναμφίβολα ανέτοιμη. Σε κοίταξα στα μάτια, επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά πως δεν με κοιτάς πια όπως παλιά, σου ψιθύρισα δειλά-δειλά "Αντίο" κι έφυγα χωρίς περιττές κουβέντες. Δεν ήθελα να αφήσω ανοιχτά παραθυράκια σε ένα σπίτι που δεν μπορεί να κατοικηθεί πλέον. Δεν άφησα να νομίζεις ούτε πως θα ξανά γυρίσω, ούτε πως έφυγα για πάντα.
Ύστερα από την αυτοκαταστροφή μας συνειδητοποίησα αλήθειες που ο φόβος του να σε χάσω δεν με άφηναν να δω. Δεν μπορείς να αναμένεις την ευτυχία στη ζωή σου όταν εσύ ο ίδιος δεν εξολοθρεύεις ό,τι σε πονά. Δεν μπορείς να περιμένεις την αλλαγή στο εγώ σου όταν εσύ παραμένεις ίδιος και φυλακισμένος στα δεσμά των συνηθειών σου. Όλα λοιπόν τελειώνουν για να αρχίσουν ξανά. Τελειώνουν για να αναθεωρήσουν και να βελτιωθούν; Τελειώνουν για να λήξουν και να μην ξανά ζήσουν; Το μόνο σίγουρο είναι πως άπαξ τελειώσουν είναι για καλό. Κάτι καλό ακολουθεί κι εσύ επιτέλους του άνοιξες το δρόμο για να σε συναντήσει...
A "Good-Bye" is never painful unless you're never going to say "Hello" again.
Κάθε Παρασκευή εδώ για περισσότερα posts! Αν δεν αντέχεις μακριά μου , θα με βρεις και στο www.haveatea.gr
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου