Υποκριτές...αυτό είμαστε.Περνάμε τη μισή μας ζωή για να μην πω τα 2/3 να ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων. Να ζηλεύουμε κρυφά την επιτυχία των άλλων. Μάθαμε ή μας έμαθαν να μισούμε. Να κρατάμε κακίες. Να στενοχωριόμαστε όταν οι άλλοι είναι ευτυχισμένοι. Να αδιαφορούμε για το πρόβλημα του άλλου και να είμαστε σκληροί.
Και ‘κει που τα ‘χουμε μάθει όλα... ξαφνικά υπάρχουν μια - δυο φορές το χρόνο που θυμόμαστε να είμαστε πιο άνθρωποι. Πιο ζεστοί, πιο χαμογελαστοί. Πιο αληθινοί. Η αλήθεια είναι αυτή. Πως αν αφήναμε στην άκρη τους εγωισμούς θα μπορούσαμε να συγχωρούμε. Θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι καθένας είναι διαφορετικός και ότι οι επιλογές δεν μας κάνουν χειρότερους ή καλύτερους. Απλά μας διαφοροποιούν. Πως αν είμασταν πιο θετικοί θα νοιαζόμασταν λίγο περισσότερο για τους γύρω.
Είμαστε υποκριτές λοιπόν γιατί αυτές τις μέρες ξαφνικά λέμε πως νιώθουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων και στο όνομά του το παίζουμε χαμογελαστοί και γλυκύτατοι. Γι’ αυτή την επιλογή μιλάω εγώ. Την επιλογή που κάνουμε να είμαστε κάτι άλλο - όσοι δεν είναι- και θα μπορούσαμε να κάνουμε σε όλη μας τη ζωή.
Τέτοιες μέρες λέω πως η υποκρισία είναι το μεγαλύτερο στοιχείο γύρω μας. Ότι είναι ένα μεγάλο σόου μέχρι να αλλάξει η χρονιά. Και αν αυτό το σόου παιζόταν σε επανάληψη πως λες να ήταν άραγε ο κόσμος;;;
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου