Γράφει η Παναγιώτα Γρουμπού
Παντελή δεν σε ήξερα. Δε πρόλαβα καν να σε γνωρίσω από κοντά. Μια κοπέλα της επαρχίας είμαι. Που με τα τραγούδια σου έζησα καψούρες, έρωτες και χωρισμούς.
Τα έβαζα στο repeat και έλεγα “ναιιιι ρε γαμώτο τραγούδια με συναίσθημα”. Τραγούδια μη βαρετά. Που είχαν κάτι να πουν. Στίχοι ατελείωτοι. Όχι από αυτούς τους τυποποιημένους. Τα δικά σου είχαν ψυχή. Είχαν πόνο, αγάπη, έρωτα, απόρριψη, αποδοχή. Είχες μετουσιώσει το κάθε κύτταρο καψούρας σε λέξεις και με τη φωνή σου, τη μουσική σου, τους έδινες “ζωή”.
Δεν πρόλαβα να σε δω από κοντά το ξαναλέω. Το παράπονό μου. Αλλά τόσα βίντεο και τα κοιτώ ένα ένα. Κρίμα σιγοψιθυρίζω καθώς τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου. Ναι πονάω για κάποιον που δεν είπαμε ποτέ γεια, έναν άγνωστο-γνωστό όμως.
Θυμάμαι ακόμα τα δικά σου βίντεο με μια κιθάρα. Και η φωνή σου μαγική. Μέσα σε μια νύχτα έγινες γνωστός και έτσι έφυγες, σε μια στιγμή. Θα ήθελα αυτό να ‘ναι το πιο όμορφο κείμενο που έχω γράψει μέχρι τώρα. Θα ήθελα να μπορέσω να χωρέσω τον πόνο της απώλειάς σου σε λέξεις, σε προτάσεις. Μα φοβάμαι Παντελή πως δε θα τα καταφέρω. Είναι τόσα τα καλά που είχες που δε φτάνουν τόμοι λέξεων. Προσπαθώ να χωρέσω το κενό και τα δάκρυα σε προτάσεις αλλά αλήθεια δεν ξέρω αν χωράνε.
Μια λάθος στροφή και έσβησε το χαμόγελό σου. Το υπέροχο βλέμμα σου. Μια στιγμή και αναποδογύρισε ο κόσμος σου και ο κόσμος μας. Έφερες τα πάνω κάτω με τη μουσική σου και το ίδιο με την απώλειά σου. Σε παραδέχομαι. Το ταλέντο που ανέδειξες μόνος σου. Χωρίς το σύστημα. Αυτό το σάπιο σύστημα που κάποιοι προωθούνται και κάποιοι παραγκωνίζονται. Απέδειξες πως ήσουν δυνατός για να τα καταφέρεις μόνος. Με θέληση. Με πίστη. Πίστεψες στο όνειρο όπως πιστέψαμε και ‘μεις μαζί σου. Αγαπήθηκες γι’ αυτό που έδινες. Την ψυχή σου.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος λέει «Τόσο πολύ πιστέψαμε στον ουρανό, που μας την έφερε χειρότερα κι από τη γη» . Έτσι αστέρι μας τόσο πολύ πιστέψαμε όλοι που τελικά μας την έφερε o Mεγάλος. Σε ήθελε δίπλα του. Τόσο πολύ σε ζήλεψαν οι αγγέλοι που ‘θέλαν να τραγουδάς γι’ αυτούς. Να πίνεις από κει ψηλά για μας λοιπόν και εμείς θα σε κρατάμε ζωντανό στις ψυχές μας και στη μνήμη μας ακούγοντας τα τραγούδια σου. Γιατί τα αληθινά ταλέντα δεν ξεχνιούνται. Λάμπουν πάντα στον ουρανό!
Μη συστημικός-άνθρωπος-καλλιτέχνης!
0 Σχολίασε το Άρθρο...:
Δημοσίευση σχολίου